Boyası dökülmüş bu şehrin kuytu bir köşesinde, zamanın nabzını tutar gibi dikkat kesilmişim her şeye… Sana dair bir şeyler duymak ümidi var… Ne kadar oldu gideli, şimdiden özledim. Sesini verir mi bu yankılar, kokunu getirir mi bu rüzgâr… Yokluğun ıstırap, yokluğun ölümün diğer adı…

Ben, her pişmanlığını seninle birlikte Allah’a arz eden biçare. Ben, gördüğü düşün peşinden sürüklenen, sevmekten hiç pişman olmayan divane… Sen karanlık gönüllerin lambası, düşkünlerin barınağı, âşıkların nur babası.

**********************

Neler neler geçiyordu kalbinden belki bizim hiç duymadığımız ya da duymaya pek alışık olmadığımız kelimeler… Diyecektin belki bu bulutların altında durun, bu bulutlar benim yüreğim, gölgelesinler teninizi… Bulutlar sevdayı yüklendi bu akşam durun altında ıslatsınlar yüreğinizi… Belki de diyecektin, bu aşk bir bilmece, bir sır, bir kördüğüm… Hiç........

© Önce Vatan