İklim krizi denildiğinde, hepimizin gözünün önünde bir buz kütlesinin üzerinde, hareket alanı nerdeyse hiç kalmamış bir ayı fotoğrafı belirir. Çünkü buzulların erimesi ile habitatları buz kütlesi olan ayıların yaşam alanlarının yok olduğu bilgisi, uzmanların sıkılıkla tekrarladığı bir meseledir bu konu gündeme geldiğinde. Ve bu konuyu hiç bilmeyenler, hiç ilgilenmeyenler bile kutup ayılarının soylarının tükendiğini bilir, çünkü kamuoyu bu yöndeki araştırmacıların raporları ile bilgilenir.

Bu konu ile ilgili bir rapordan söz etmek istiyorum bu hafta. Alıştığımız gibi “Kutup Ayısı” sayılarının azaldığına dair değil bilakis arttığı yönünde bir rapor bu. Üstelik iddiaya göre kutup ayısı araştırmacıları artan bu sayıyı saklıyorlar.

Hudson Körfezi’nde gelişen bir durumu izah etmeye çalışacağım size. Hudson Körfezi, Kuzey Amerika'da bulunan en büyük ikinci körfez unvanını alır. Körfez, Atlas Okyanusu'nun bir uzantısıdır. Körfezin ismi, 1610 yılında bir gemi seyahati sırasında onu bulan Henry Hudson'ın adından gelmektedir. Hudson Körfezi'nin tuzluluk oranı dünya okyanuslarından daha düşüktür, bunun sebebi körfezin yılın büyük bir bölümü buzullarla kaplı olması ve birçok tatlı su ırmağının sularını buraya dökmesinden kaynaklanır.

Şimdi anlatmak istediğim şu; iklim krizi nedeniyle yok olan hayvanlar ve bitkilerden sıklıkla söz edilir ve biz buna biyoçeşitlilik kaybı deriz. İşte bu körfezde de yok olan ayılardan söz ediliyor-du ancak yapılan bazı araştırmalar gösteriyor ki aslında söylendiği gibi ayılar yok olmuyor. Evet bazı yerlerde sayılarında azalma var ama bazı yerlerde de artış var. Peki ne oluyor? Yok olmuyorsa niye böyle haberler çıkıyor? Anlatmaya çalışayım.

Ben bir iklim gazetecisi olarak, “iklim krizi yoktur” ya da “vardır ama dünya için zararlı değildir” diyenlere ki bunlara “iklim inkârcısı” diyoruz, tarafsız davranamıyorum. Ama haberciliğin gerektirdiği objektiflik adına onlara da bir kulak vermek gerekiyor. İşte iklim inkârcılarının........

© Muhalif