Mısır ile İsrail arasında rekor seviyede bir doğalgaz anlaşması yapıldığını okuyunca, ABD Büyükelçisi’nin Türkiye için kurduğu cümleler ister istemez aklıma geldi. Çünkü bu tür anlaşmalar yalnızca ekonomik değil, aynı zamanda siyasi ve ahlaki tercihlerdir. Gazze’de çocuklar bombalar altında can verirken, Refah Kapısı kapalı tutulurken Kahire’nin Tel Aviv’le milyarlarca dolarlık enerji masasına oturması, sözle eylem arasındaki uçurumu bir kez daha bütün çıplaklığıyla ortaya koydu.

Nitekim gazete manşetleri yoruma gerek bırakmayacak kadar açıktı. Bir manşette açıkça “İsrail ile Mısır arasında rekor gaz anlaşması” ifadesi yer aldı. Bu başlık, Filistin adına kürsülerde konuşulurken, masada enerjinin ve çıkarın tercih edildiğinin belgesiydi. Gazze’de akan kan, enerji sözleşmelerinin dipnotuna indirgenmişti.

Aynı günlerde başka bir manşet daha dikkat çekti: “Türkiye ve İsrail arasında bir iş birliği göreceksiniz.” Bu cümle bir analiz değil, ABD’nin Ankara Büyükelçisi Tom Barrack’ın doğrudan beyanıydı. Yani biri bugünü belgeliyor, diğeri yarını işaret ediyordu. Mısır’da hayata geçirilen modelin, Türkiye için dillendirildiği açıkça görülüyordu.

Tabloyu tamamlayan üçüncü manşet ise meselenin özünü tek cümlede özetliyordu: “Barrack: Erdoğan’ın İsrail’e söylemleri sadece retorik.” Üstelik bu başlık, İsrail’le süren ticaretin hatırlatılmasıyla birlikte verilmişti. Yani sorun sözlerin sertliği değil, bu sözlerin sahada bir karşılığının olmamasıydı.

İşte bu üç manşet yan yana konulduğunda ortada bir niyet okuması değil, belgeye dayalı bir gerçeklik vardır. ABD........

© Milli Gazete