Dün hükümete duyulan güvenin hızla eridiğini yazmıştım; bugün sahadaki tablo bu tespiti daha da doğruluyor. Almanya’nın dört bir yanında aynı cümle yankılanıyor: “Bu yönetim böyle gitmez.” Bu tepki, ekonomik sıkışmanın sıradan bir yansıması değil; yönetim kapasitesinin zayıfladığına dair toplumsal bir hüküm cümlesi. Vergiler artıyor, alım gücü düşüyor, enerji maliyetleri yüksek seyrediyor, emekliler geçinemiyor, küçük işletmeler bir bir kapanıyor ve hükümet hâlâ “sabır” çağrısından başka bir şey üretemiyor. Halkın sabrı ise bu çağrıyı çoktan aşmış durumda. Sorun geçici değil, yapısal.

Bu atmosfer ister istemez Türkiye’nin 2000’li yılların başındaki siyasal tıkanmışlığını hatırlatıyor. Ecevit–Bahçeli–Yılmaz koalisyonu da benzer bir dağınıklık içindeydi; ekonomi çökerken hükümetin karar alma yeteneği zayıflamış, sonunda ülke radikal bir siyasal dönüşüme sürüklenmişti. Almanya’da bugün aynı dinamiklerin güçlendiği görülüyor: Makas açılıyor, toplumla siyaset arasındaki bağ inceliyor.

Bu iç........

© Milli Gazete