Toplumsal çözülmelerin ve çürümelerin boyutları derinleştikçe hemen herkes bir yakınma içinde. Bir anlamda şaşkınlıktan ne yapılacağı bilinemiyor. Ah eski zamanlara denmesinin bir anlamı yok. Yakınmaları oluşturan süreç çok eskilere dayanmıyor. On beş yirmi yıl öncesiyle şimdi arasında büyük bir uçurum var. Değişenlerin hızı çok fazla. Giyim kuşamdan davranış biçimlerine, sorumluluk ilgilerine kadar hızlı bir değişimden söz ediyoruz.

Zihinler öylesine karışık ve karmaşık durumda ki yakınma artık yeni bir dil. Çözümsüzlük ve çaresizlik ise tam anlamıyla şaşkınlık insanları tuhaf bir biçimde bönleştirdi. Olan bitenler karşısında bir boşvermişlikten çok bir koyvermişlik var, çaresizliğin bir sonucu.

Trakya’nın bir ilçesinden bir vaize hanım geldi. Görevli, yani insanları aydınlatma, yönlendirme ve yön verme çabasında. Aslında çabaların da gücü bir yere kadar. Var mıdır, yok mudur o da belirsiz. “Hitap ettiğiniz kimlerdir, kimler sizi dinliyor?” anlamında sorular sordum. En alt katmandaki insanlar. Ne yazık ki bu “en alt katmandakiler” modernizmin ya da sekülerliğin kıyısında olanlar. Daha çok doğudan gelmiş olanlar. Oralarda inşaatçılık, başka işler bulup çalışanların eşleri. Onlar daha çok dine yakın ve ilgili. Onların çocukları ne durumda diye bir soru sormak gereksiz. Çünkü bu........

© Milli Gazete