BİR genç “Babamdan nefret ediyorum, biliyor musun abi!” dedi.

Sebebini sordum.

Babası ona hiç ilgi göstermemiş, sevgi göstermemiş, üstelik annesini de aldatmış.

Böyle olunca iş boşanmaya varmış.

Genç, uzun yıllardır babası ile görüşmüyormuş.

Bu durumun kendisinde ne gibi sıkıntılara yol açtığı sordum.

“Ne bileyim, biraz hüzünlü, biraz durgun… Bazen kızgın, güvensiz… Endişeli… Böyle bir şey işte abi.”

Anne-baba arasındaki dışa taşmış sorunlar…

Kavgalar, çatışmalar çocuğun hayatını derinden etkiliyor.

Bendeniz, boşanmış bir ailenin orada büyümüş bir evlâdı olarak bunun etkilerini hep hissettim.

Hep gergin, hem müvesvis bir çocuktum.

Bir de eşyalarıma sahip çıkamazdım.

Kafam dağınıktı, odaklanamazdım.

Beni büyüten akrabalar, unuttuğum beslenme çantamı, kalem kutumu bulmak için ikide bir okula gelir, orada, “Bunu da bir türlü toparlayamadık, böyle işte!” diyerek kalbimde yaralar açarlardı.

Anne baba olmadığı için okulda “ikinci sınıf çocuk” muamelesi gördüğüm de çok oldu.

Öğretmenler değil ama sınıf arkadaşlarım hep yalnızlığımı yüzüme vurdu.

Bu zamana kadar boşanmanın, aile içi gerginliklerin çocuklara ve........

© Milat