Yaşadığımız çağı tarif edenler, haz ve hız çağı diye tarif ediyorlar. Gelişen teknoloji ve imkânlar, insanı tıpkı bir yarış içerisindeymiş gibi sürekli bir koşturmaca ve telâşa sevk ediyor. Eğitim sisteminden tutun, hayatın her alanında bu koşturmaca ve yarış hâkim. Artık gideceğimiz yere en hızlı, en kısa, en kestirme vasıta ve yol hangisiyse onu tercih ediyoruz. Modern dönemin gönüllerimize ve zihinlerimize işlediği; “Zamanım yok!” hastalığı her yanımızı sarmış durumda. Kestirme yoldan gideceği yere varmak, insanların maddî hayatlarına dahi sirâyet etmiş, kısa ve kolay köşe dönmek diye bir felsefe gelişmiş, bunun için her türlü film, fırıldak çevirmek mubah görülür hâle gelmiştir.

Modern zamanlar, her ne kadar hızlı yaşayan ve hızlı gidenin menziline ulaştığını zannetse de asıl menzillerine varanlar; hakikatte zaman ve mekânın farkında olan ve bu nimetlerden tam mânâsı ile istifade edenlerdir. Modern çağın insanı; bilimde, teknolojide ve nefsinin arzu ettiği bütün imkânlara ulaşma noktasında zengin, ama zamandan yana yoksul bir topluluk. Bu çağın insanı; elindeki vasıtaları kendi ihtiyacı için kullanmak yerine, maalesef bu vasıtalar tarafından kullanılmaktan imtinâ etmiyor.

Ehl-i kelâm; “Düşünmek için durmak lâzım” der. Haz ve hız çağında kendimize gelip durursak, çevremizde dönen âlemi ve onu yaratanı tefekkür edebilme fırsatını yakalayacağız. Hayatı sadece madde gözlüğüyle değerlendiren bir bakış açısının sinsice zihin dünyalarımızı şekillendirdiği bir çağdayız. Toplum ve ümmet olarak; vahyin terbiyesinden ve Resulullah'ın (sav) nebevi örnekliğinden gittikçe uzaklaştığımız bir zaman diliminden geçmekteyiz.

Kur'an ve Sünnet ışığında Müslümanca düşünmek ve Allah’ın rızasına uygun hareket etme sorumluluğundan gittikçe uzaklaşıyoruz. Hız ve haz çağının rüzgârlarına........

© Milat