Buz gibi bir toplantı odası ve ketum bir sessizlik. Ekranda, kimsenin ruhuna dokunmayan o malum grafik, acımasız bir veri olarak yükseliyor. Herkes bakıyor ama kimse hissetmiyor. Rakamlar var, analiz var, ama his yok. Sonra biri, sadece bir tuşa basıyor.

O an, o donuk çizgi acı çeken bir gitar solosuna dönüşüyor. Grafikteki ani düşüş, bir çellonun iç çekişi oluyor. Ve o hedeflenen zirve? O artık bir rakam değil; o, bir zafer trompetinin kulakları çınlatan müjdesi. Odadaki hava değişiyor. Duruşlar değişiyor. Bu bir büyü değil. Bu, simyanın ta kendisi.

Rakamlar zaten konuşuyor. 2024 yılının sadece ilk yarısında, tek bir yapay zekâ müzik platformu 100 milyon şarkı üretti. Altı ayda, önde gelen müzik yayın platformlarından birinin on yıllara yayılan tüm kataloğu kadar müzik. Bu sadece bir teknolojik sıçrama değil; 2024'te 2.9 milyar dolar olan bir pazarın, 2033'te 38.7 milyar dolara çıkmasını bekleyen bir ekonomik depremden bahsediyoruz. Asıl sarsıcı olan ise şu: Dinleyicilerin yüzde 82'si, yapay zekâ tarafından üretilen “sentetik altın” ile bir insanın stüdyoda kan ter içinde kalarak ürettiği “sahici altın” arasındaki farkı ayırt edemiyor.

Ancak bu yazı, viral şarkılar veya milyar dolarlık piyasa değerleri hakkında değil. Bu yazı, o rakamların........

© Milat