Bir aile. Bir metropolün orta yerinde. Ziyarete geldikleri İstanbul'da topyekûn yok oldu. Akıl ve izan bunu almıyor.

O ailenin kayboluşu ile sizin mahalledeki kaçak tesisatçı arasında ne bağlantı var, diye soracaksınız. Bağlantı şu: İkisi de 'denetimsizlik'in kurbanı. Biri göze batıyor, televizyonda. Öteki gölgede, gündelik. Ama ikisi de aynı sistemin yarattığı felaketler. Ve ikisinin de failleri, "zaten denetlenmiyor ki" diyerek işlerini sürdürüyor.

Bugün hangimiz evimizin, işyerimizin yakınında gönül rahatlığıyla bir usta bulabiliyoruz? Hangi elektrikçi, hangi marangoz, hangi tesisatçı... Soru artık "belgesi var mı" değil, "o işi yapabilme yetisi var mı?" İşte o an, o en temel ihtiyaç anında, acı bir soruyla yüzleşiriz: Bu meslek belgeleri, ehliyet gibi periyodik bir denetime ve "yeti" kontrolüne tâbi tutuluyor mu, yoksa hepsi birer "kiralanabilen eczacılık diplomasına" mı dönüşüyor? Geçen ay, yetisi olmadığı veya yanlış bir işlem yaptığı için kaç dükkân mühürlendi? Parasını aldığı vatandaşı işi yarım bırakmakla tehdit ettiği için kaç "usta" denetime alındı? Bu rakamları bilen var mı? Yok. Çünkü o rakamlar, belki tutulmuyor bile.

Peki, bu denetimsizlik rejimi sadece ustalarda mı? Ya canımızı emanet ettiğimiz hastanelerin acil servisleri? Şöyle tebdil-i mekân gezen bir denetimci, haftada bir kez o kapıdan içeri girse, acaba nelerle karşılaşır? Bu........

© Milat