Tarih bize defalarca şunu fısıldamıştır: Bir milletin kaderi, kalabalıkların gürültüsünde değil, sessizce yola çıkan birkaç yürekli adamın kararlılığında şekillenir. Mustafa Kemal Atatürk, kurtuluşu için umudu kırılmış, geleceği karanlık bir milleti yalnızca bir avuç insanla omuzladı. Yanında on binler yoktu; yalnızca inanan, azimli ve yürekli birkaç dava arkadaşı vardı. Ama onların kararlılığı, bir milletin kaderini değiştirdi. Çünkü bazen koca bir ülkenin kurtuluşu, sadece üç kişinin yüreğinde yanıp duran ateşe bakar.

Mustafa Kemal’in başlattığı “kurtuluş yürüyüşü” nihayetinde cumhuriyet olup filizlendi ancak, prangalar tam manasıyla kırılmış değildi. Sonrasında bu yürüyüşün adımları, Deniz Gezmişlerin cesur haykırışında, Mahir Çayanların dağ başındaki nefesinde yankılandı. Onlar da bağımsızlık, özgürlük ve eşitlik için yürüdüler; ama yürüyüşleri nihayete eremedi. Çünkü her kuşak, kendi karanlığıyla, kendi çaresizliğiyle sınandı. Bu ülkenin gençliği nice kez umutla ayağa kalktı, nice kez karanlığa gömüldü. Ama o ateş hiçbir zaman........

© Medya Siyaset