Non son poucos os analistas que dan por rematadas as máis de dúas décadas de intenso proceso globalizador sustentado fundamentalmente nas empresas dos Estados Unidos e a Unión Europea (en menor medida Xapón), que saian como grandes triunfadores da caída da Unión Soviética. Un proceso que se completaba con China no papel de industria transformadora e Rusia como produtora de enerxía barata. O aumento constante do comercio internacional confirmaba esta tendencia, que se se ampliou ao control das novas tecnoloxías, o dólar como moeda de cambio e reserva internacional, e centos de bases militares de USA en todo o mundo, que lle daban a esta potencia imperialista un papel cada vez máis hexemónico, e á UE un rol asociado e subimperialista.

Agora ben, este modelo tiña límites no ecolóxico, nas existencias de materias primas, e nun proceso de centralización e concentración do capital que aumentou acotío as desigualdades........

© La Región