Στην μελέτη του περιβάλλοντος, όχι σε εκείνη του σχολείου των παλιών χρόνων που ήμουν κι εγώ μαθητής, αλλά σε εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αξίζει τον καιρό αυτό να παρατηρήσει κανείς κανά-δυο πράγματα. Πρέπει πρώτα όμως, να βγάλει (έστω για λίγο) το τυφλοπάνι της οργής και του σχεδόν «μετα-τασκενδικού» φανατισμού που ομολογουμένως κυριαρχεί και τελικά διχάζει τους πάντες.

Για αυτούς που έφυγαν ήδη από την Κουμουνδούρου, συνάδελφος τον οποίο σέβομαι απεριόριστα και εκτιμώ πολύ την άποψή του, μου έλεγε πρόσφατα πως «η πολιτική δεν είναι μαθηματικά. Είναι άλγεβρα». Πάντα τα πράγματα είναι τελικώς πιο σύνθετα από όσο φαίνονται – και ειδικά στην πολιτική, σχεδόν ποτέ δεν είναι «τρεις το λάδι, τρείς το ξύδι».

«Θα φύγουν και θα έρθουν σε εμάς», λένε κάποιοι στα ορθόδοξα τα μέρη, τα αριστερά, βλέποντας όσα γίνονται στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. «Θα ‘ρθουν και σε εμάς», λένε και άλλοι, κατά πιο «κέντρο» μεριά. «Πόσοι;». «Τόσοι!». «Φέρτους!». «Πάρτους!». Δεν πάει όμως έτσι. Και παρά τις δημοσκοπήσεις (Opinion Poll), που μετά από μήνες κακού χαμού στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δείχνουν το ΠΑΣΟΚ να προσπερνάει μεν λίγο, αλλά έως εκεί, τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Ποια θα είναι λοιπόν η εξέλιξη των πραγμάτων την επόμενη μέρα; Το κλειδί πάντως, δεν το ‘χει ο Ανδρουλάκης. Τουλάχιστον, όχι ακόμη.

Οι ήδη φευγάτοι από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, «που δεν αντέχουν» τη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί όπως ισχυρίζονται μετά την εκλογή Κασσελάκη, προσπαθούν να επανατοποθετηθούν στον πολιτικό χάρτη προσδοκώντας να φτιάξουν νέο κόμμα.........

© Kouti Pandoras