Muhtevası epeyce tartışmalı ve belirsizliklerle dolu bir plana dayanıyor olsa da Gazze’de sağlanan ateşkes en azından şimdilik daha fazla insanın ölümüne engel olacağı için genelde temkinli bir memnuniyet doğurdu.

Ancak bunun Müslüman ülkelerden birinin veya birkaçının girişimiyle değil, tek başına Trump’ın inisiyatifiyle hayata geçirilmesi, herhalde bizim için olayın utanılacak tarafı sayılmalıdır.

İki yıl boyunca tekrarlayıp durduk. Gazze’de yaşanan vahşet ABD’nin desteği, yardımı ve himayesi sayesinde gerçekleşti. Dolayısıyla çözümün adresi Washington’du ve bu yolda bir sonuç alabilmek için Gazze’yi dert edindiğini söyleyen ülkelerin yapmaları gereken iş belliydi.

İslam dünyasının veya Arap ülkelerinin tamamı olmasa da belki içlerinden iki üç devletin temsilcisi bir araya gelerek ABD’ye en azından “Bu böyle olmuyor” demeleri gerekirdi.

Oysa kendi iç siyasetleri bakımından Filistin meselesine sahip çıkar görünen ülkelerin hiçbiri Gazze’deki soykırıma son verilmesine yönelik bir talepte bulunmadı.

Hatta bırakın soykırımın durdurulmasını, hiç değilse çocuklar açlıktan ölmesin diye gıda yardımlarının Gazze’ye ulaşması için bile bir ricada bulunmaya yeltenmediler.

Bu ülkeler ABD Başkanı ile temaslarında sahip oldukları krediyi galiba kendi milli çıkarları için kullanmayı tercih ediyorlar.

Ne var ki çoğu zaman bu ilişkide milli........

© Karar