Politicoloog en journalist

Dat het een symmetrisch conflict zou zijn is natuurlijk een gotspe

Is het uitgesloten dat Israël na een '7 oktober' ook een '7 maart' of '7 april' voor de kiezen krijgt dat qua omvang een nóg groter trauma voor Israël wordt? Netanyahu neemt dat risico blijkbaar op de koop toe. En Nederland faciliteert dit alsof het een lieve lust is.

Voor Palestijnen is het trauma in elk geval meer dan compleet. Met alle bommen op Gaza, tienduizenden doden, een compleet woongebied van meer dan twee miljoen mensen in puin en het massaal opdrijven van Palestijnse burgers naar het zuiden van Gaza tot aan, of misschien zelfs over, de Egyptische grens, creëert Netanyahu een etnische zuivering als het al geen genocide is, waarover juristen mogen steggelen. Maar oorlogsmisdaden zijn het. En beslist niet voor het eerst in Gaza, denk bijvoorbeeld aan 2014. Netanyahu werkt, ook op de Westbank met hulp van agressieve kolonisten, met alle geweld verder aan zijn droom van een Groot Israël.

Dat het een symmetrisch conflict zou zijn - wat historicus Han van der Horst in zijn stukken op Joop voortdurend suggereert - is natuurlijk een gotspe. Sinds 1967 worden de Palestijnen langzaam maar zeker verder in het nauw gedreven. Er is niet alleen sprake van een geweldcyclus, maar ook van systematisch onrecht.

Zoals bekend verloren veel jonge Hamas-terroristen hun vader en/of moeder door Israëlische bommen in eerdere oorlogen in Gaza, bijvoorbeeld in 2008/2009. Met geweld bouw je niets op en creëer je meer dood en verderf.
Met elke bom en elke vorm van onderdrukking van mensen komt escalatie dichterbij. Zo is al decennia sprake van een cyclus van staatsterreur en verzetsterreur. Of waant Netanyahu zich oppermachtig, zoals hij zich ook vóór 7 oktober oppermachtig voelde?

Waarom werken landen als de VS, Groot-Brittannië en Nederland naar hartenlust mee aan deze escalatie, oorlogsmisdaden en het vergroten van deze humanitaire ramp die, ook aan Israëlische kant, alleen maar leidt tot meer slachtoffers?

Meer over: