100. yıl nedeniyle yazdığım yazılarda da değindim. 1950’den bu yana rota siyasal olarak demokrasi , ekonomik olarak kalkınma olagelmiştir. Sosyolojik olarak ise, ülke halkının yaşam tarzındaki baskın değişimi İslamileşme olarak değil, Akdenizlileşme olarak nitelemek daha doğru olur.

Özellikle ülkenin batısında, Akdenizlileşmeyi benim kuşağım adım adım yaşadı.Mayo giymesini, köpekleme değil kulaç atarak yüzmesini, evlerimizi deniz kenarına inşa etmesini, deniz kenarında tatil yapmasını, hayvani yağ yerine zeytinyağı kullanmasını, kadın erkek birlikte eğlenmesini öğrendik. Anadolu’nun kara insanları deniz insanları olmaya yöneldiler, zevkleri ona göre evrildi. Dağ taş Akdenizvari evlerle doldu. 40 yıldır Almanya’da yaşayanlarımız bile hayatlarını Akdeniz kıyılarında bir sahil kasabasında tamamlama düşleri görmekte…

Kuzey Avrupa’nın sıkı (ve sıkıcı) rasyonel disiplini yerine Akdenizvari bir serbestliği ve laubaliliği tercih ediyoruz. O yüzden bizim gençlerimizin kılık kıyafetini ve davranışlarını Yunan, İtalyan, İspanyol gençlerinden ayırt etmekte zorluk çekiyoruz.

Evet, Türkler Akdenizliliği sevdiler. K. Avrupalıların hayır deme yetkileri de yok. Sosyolojik olarak yolculuğumuz uzun süre o sularda devam edeceğe benziyor. Ülkemizdeki dincilere ve özellikle totaliter şeriat diktatörlüğü sevdalılarına geçmiş olsun demek doğru olur!

Faşizan milliyetçiliğe gelince… Akdenizliler ateşli hatipleri oldum olası severler. Maceraperest bir yanları vardır, dikkatli olmak gerekir.

Şimdi sizlerle Akdenizlieşme yöneliminin yeni bir görünümü hakkında bizim Bozcaada Mendirek dergisine yazdığım yazıdan bir........

© İz Gazete