İskenderun’da bir gariplik var.

Herkes “AYAĞA KAŞKTIK” diyor.

Ama kimse rahat yürüyemiyor.

Binalar dik duruyor belki…

Ama esnafın dizleri titriyor.

***

Deprem sabahı 6 Şubatta başladı her şey.

Ama bazı insanlar için o sabah hala bitmedi.

Takvim ilerledi, hayat ilerlemedi.

Esnafın meselesi iş yapmak değil artık.

***

Asıl mesele taşıyamamak.

Kimse yüksek sesle şikayet etmiyor.

Çünkü esnaf bağırmaz.

O, susarak anlatır.

Bir sandalyeyi kaldırır.

Bir lambayı kapatır.

Bir elemanı “İDARE EDELİM ŞIMDİLİK” diye yollar.

Bir hayali sessizce erteler.

Sonra yine dükkanı açar.

Çünkü başka yolu yoktur.

***

Mücbir sebep dendi.

Bir nefes alındı.

Sonra “NORMALLEŞME” denildi.

Ama burada ince bir yer var.

Esnafın beklentisi sürenin uzaması değil.

***

Esnaf diyor ki:

“BU........

© İstiklal