İnsanoğlunun tarih sahnesine çıktığı ilk zamanları anlamaya çalışalım. Kaynaklarımız dini metinler, arkeolojik kazılarda bulunan eşyalar, resimler, maketler ve benzeri şeylerdir.
İlk önce dini metinler çerçevesinde konuya yaklaşalım isterim.
Sahi konu tam olarak neydi?
Allah’ın insanın sınavı için indirdiği ve onu sınavdan sorumlu tuttuğu müfredat kitapları dönemsel özellikleri içinde barındırdığı muhakkaktır.
En basitinden anlamak için Peygamberlerin kendi dönemlerindeki düşmanlarını ve onlarla mücadelelerini hatta metotlarını dahi anlatmaktadır. Emirler, yasaklar, motivasyon cümleleri korkmaları gerekenler, tedbirler ve sair her türlü lüzumlu bilgiyi içermektedir.
Mücadele her dönemde kendi şartlarında gerçekleşmiş.
Teknoloji, alet edevatlar, usuller, teamüller değişmiş, değişmeyen tek şey ilk insandan beri var olan insanın içindeki düşmanı ve onun habis üretimi duygu, düşünce ve davranışlar olmuştur.
İnsanoğlu hep gururluydu, kibirliydi, hırslıydı, aç gözlüydü, yalancıydı, menfaatçiydi, cimriydi, dedikoducuydu, kıskançtı. Yani nefsimizin ürettiği her türlü kötülükten nasipleniyordu.
Bu kötülüklerin karşısında tabi ki de iyiler ve iyilikler mevcuttu. Çünkü yaratılışın en büyük mucizelerinden birisi de ‘’Her şeyin zıddı ile kaim olmasıdır.’’ Bu temel yasa kötüye ve iyiye anlamlarını vermektedir.
Her iyi şeyin kötü olan bir karşılığının olması ve her kötü şeyin de bir iyi karşılığının olması temelinde bir yaratılış mucizesiyle yaşıyoruz.
Hz Adem zamanındaki problemlerin çeşitliliği, içeriği ve çözüm yolları doğal olarak bu günle kıyaslanamaz. İnsanlık il neslinden başlayıp kıyamet nesline kadar her alanda noksan başladığı hayat serüvenine tekamülü üzerine........

© İleri