Hiçbir şey olmasa da, birşeyler oluyor.

Fakat olanlar, dışarıdan gözüktüğü ve yorumlandığı gibi olmayabilir. Dahası, bize yerel seçimler ile ilgili değil; Türkiye’nin kendisi ve Türkiye’de siyasetin geleceği ile başka ipuçları veriyor olabilir.

Öncelikle net söyleyelim: kimseyle bir anlaşmanın söz konusu olmadığını düşünüyorum. Cumhurbaşkanı Erdoğan veya AK Parti’ye yakın bazı isimlerle, DEM Parti ve ötesinde bazı taraflara imalar yapan, mesajlar getirip götürenler olmuş olabilir. Fakat DEM Parti geneli de, iktidarın söz verme-söz tutma konularındaki sicilinden bihaber değil; sözler verilse bile tutulmayacağını bilemeyecek kadar da saf değiller.
Fakat…
Hep “normal bir sistemdeymiş” gibi davransak da, Türkiye’nin popülist otoriter sisteminde kartlar hep devletin en tepesindeki ismin elinde.
Ve onun da en usta olduğu şey, algı yönetimi.
“Master manipulator/Usta Manipülator)” düzeninde, kartlar hep dağıtanın kontrolünde. Ve sisteme rağmen kazanmak gerekiyor.
Algılar altüst
Selahattin Demirtaş’ın babası Tahir Demirtaş’ın vefatının üzerinden bir ay geçmeden, annesi Sadiye Demirtaş’ın hastalık haberi geldi. Ve Demirtaş’ın annesini ziyaret için Diyarbakır’a Edirne Cezaevi’nden özel uçakla götürülmesi, siyasi yorumlara da neden oldu.
Kartlar, hep dağıtıcının kontrolünde ve tek hamlede şu oluyor:
Anlaşma mevzubahis dahi olmasa da, “yaparsa Erdoğan yapar, çözerse Erdoğan yapar” algısı bilfiil iktidarın kendisi tarafından diri tutulmuş oluyor.

CHP Genel Başkanı Özgür Özel de, İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu da, parti adına gayet dengeli ve olgun tepkiler verdiler. Ama, CHP’li tüm siyasetçilerin de aynı olgunlukla davranıp, ne DEM ne diğer muhalefet partileri ile polemiğe girmemesi doğru olur.

CHP adına konuşmasalar da, “DEM ve iktidar anlaştı” yorumu ve benzer sert yorumlar yapanlar, DEM tabanı ve siyasetçilerini “inatlaşmaya” ve keskinleşmeye itmiş oluyorlar.

Anlaşma yok; ama DEM’de farklı siyasi düşünceler, yaklaşımlar, stratejiler var.

Ve bunlar, farklı yöntemlerve anlayışlarla aynı kapıya da çıkıyor olabilir. O kapı da, “kazanma, kaybettirme”, “anlaşma, anlaşmama” değil; İstanbul’da kimin kazandığını “umursamama kapısı” olabilir.

Nasıl mı?

Önce Leyla Zana gibi sembol bir isim, sekiz yıllık sessizliğini Gazete Duvar’ın Diyarbakır........

© HalkTV