Türkiye sağından bahsederken onun birkaç ortak özelliğinden dem vurmak bir ortak kimlik tespiti için şarttır. Bunlardan ikisi, herkesin tahmin edebileceği gibi Türklük ve İslam’dır. Ötekisi/karşıtı “milletin değerlerine düşman seküler CHP olan bir siyasi geleneğin “halkın bizatihi kendisi” olduğunu anlatan popülist stratejisi düşünüldüğünde bu iki bileşenin neden ortaklaştığı daha iyi anlaşılabilir. Aslında tam da bu noktadan hareketle Türk sağının üçüncü ortak paydası ortaya çıkar: Halkçılık.

Bu halkçılık, tek parti CHP’sinde olduğu gibi korporatist bir halkçılık anlayışı değildir. Daha ziyade taşrayı taşralılarla temsil etme iddiasıdır. Nitekim Frederick Frey’in benim çok sıklıkla atıf yaptığım eseri The Turkish Political Elites de bu bahsettiğim argümanı destekler. Onun analizine göre, 1950’de DP’nin kahir ekseriyeti oluşturduğu parlamentonun iki özü vardır. Bunlardan birincisi, milletvekillerinin doğum yerleriyle seçildikleri seçim bölgesi arasında büyük bir örtüşmedir. Yani Sakarya doğumlular Sakarya’dan milletvekili olmuşlardır örneğin.

Bunlardan ikincisi ise Tarık Buğra’nın usta işi romanlarını hatırlatır bize… Parlamentodaki milletvekillerinin büyük bölümü avukattır. Buğra’nın ortaya koyduğu “taşra avukatı” figürü belirmiştir parlamentoda yani. Ya da başka bir ifadeyle, taşra avukatları bu kez taşrayı müdafaa etmek için sahnededir. İşte bu noktadan hareketle, İYİP için ilk tespitimizi ortaya koyabiliriz. Ancak bunun için öncelikle bu “taşra avukatı” figürünün neden tercih edildiğini sormakta fayda var: Bu meslek grubu, o yıllarda taşranın en itibarlı meslekleri arasındaydı ve bir avucu bile doldurmayacak kadar da az sayıda…

Dolayısıyla İYİP’in öncelikli olarak ekseriyeti iş insanlarından oluşan mevcut milletvekili dağılımı (Kısa Dalga’dan Esra Tokat’ın araştırmasına göre 6’sı) üzerine düşünmesi, tabanını CHP tabanından farklılaştırmasına, bölgesel oy dağılımını daha dengeli bir hale getirmesine vesile olabilir. Nitekim mevcut durumda İYİP’in en büyük açmazlarından biri de budur: İYİP........

© HalkTV