Atatürk’ün en çarpıcı özelliklerini sayacak olsam, birine de olgunluk ya da yetişkinlik derim herhalde. Yani bir kâmil insan olmak açısından söylüyorum bunu… Öyle ki, 30 Ağustos 1922’de kendinizi onun yerine koyun… Dünyanın sömürgeci devletlerinin 1815 Viyana Kongresi’nde ortaya koydukları emperyalist paylaşım planını yırtıp atmışsınız… Böylece yalnızca Türk ulusunun değil, ezilen ve müstemlekeştirilen tüm ulusların umudu ve kahramanı olmuşsunuz… Gücün de itibarın da zirvesindesiniz yani…

Ancak böyle bir durumda dahi soğukkanlılıktan kopmamış, imkânlarını ve sınırlarını iyi şekilde tahlil etmiş, atalet ve irrasyonel acullük arasında bir yerde konumlanmayı reddedip, yani bir yetişkin gibi davranıp elindeki imkan ölçüsünde üstüne düşeni yapmıştı.

Öyle ki etrafındakilerin “Selanik’e yürüme” kampanyasına rağmen, Selanik'e bile içi yana yana sırtını dönmüştü Atatürk. Ulusunu bir maceraya atmamıştı. Neden en sevdiği türkü Selanik Türküsü'ydü mesela? "Kavuşmak mahşere kaldı" diyor o türküde çünkü. Yani ulusuna bir gelecek bırakma hayalini, kendi hayallerinin önüne koymuştu. Kendi hayalleri pekala Türkülerde de yaşayabilirdi artık, ancak asıl olan ulusun ortak iyisi ve kaderiydi… Başka bir ifadeyle, ne ulusunun onurunun ezilmesine izin vermiş ne de savaş durumunun bir Türk-Yunan kan davasına dönüşeceği kalıcı bir hâl almasına izin........

© HalkTV