Bu kaçıncı kez oluyor artık hatırlamıyorum! İlk ne zaman başladı hiçbir fikrim yok ya da hep vardı ama ben hiç fark etmemiştim. Belki de çok yeni bir şey, bilmiyorum. Bildiğim tek şey yüzleri ve isimleri hatırlama konusunda çok kötü olduğum. Yıllar yıllar önce izlediğim alakasız bir filmde, küçücük rolde gözüken oyuncunun adını şıp diye söyleyebiliyorum. Taa lisede okuduğum romandaki yüzlerce cümle arasından bir cümleyi tam da ihtiyacım olduğu anda şak diye kelimesi kelimesine tekrar edebiliyorum. Ama gelin görün ki çok değil bir etkinlikte karşılaşıp dakikalarca sohbet ettiğim biriyle 2-3 gün sonra başka bir ortamda karşılaştığımda kim olduğunu, adını, hatırlayana kadar bulunduğumuz yere bin dereden su getiriyorum! Karşımdaki 40 yıllık arkadaşmışız gibi giriyor sohbete… Sanki daha önce defalarca konuştuğumuz bir konuda arka arkaya cümleler döküyor başımdan aşağı. Üstümden başımdan dökülen kelimeler arasında tanıdık bulduklarıma tutunup, saçma cevaplarla sohbete katılıyorum… Ne konuştuğumuz konu ne de karşımdaki kişi hakkında en küçük bir fikrim olmuyor… Yeni öğrendiğim bir tanımlamayı kullanmak için burası çok uygun galiba: “Envai çeşit çorba satan bir restorana çatalla gelmiş bir şeyler tatmaya çalışıyor gibiyim!” bu anlarda…

Bir arkadaşım bu yüz ve isim hatırlamama durumum için, “Filmler, romanlar üzerine konuşup paylaşıyorsun ama o insanlarla bir süre bir araya gelip bir daha hiç düşünmüyorsun onlar hakkında bu yüzden de çabucak unutuyorsun” dedi. Haklı olabilir gibi geldi ama sanki asırlardır tanışıyormuşuz gibi benimle konuşan bu ‘arkadaşımın’ kim olduğun hatırlamak için başka bir arkadaşımı arayıp sormam gerekti. Aradığım arkadaşımın nasıl hatırladığımı hiç sormayın çünkü bir cevabım yok.

BASİT BİR DİKKAT DAĞINIKLIĞI MI?

Ne zaman bu yüz, isim hatırlama meselesi aklıma düşse zavallı Jeff Kleeman gelir aklıma! Yıllar önce bir yazıda tanımıştım kendisini, 30 yıldan fazla bir süredir yapımcı, yazar ve daha birçok şey olarak Hollywood’da çalışan........

© Habertürk