Geçtiğimiz cuma günü gösterime giren ‘Narsistle Aşk’ (L'Amour et les Forêts), Fransız yönetmen Valérie Donzelli’nin altıncı uzun konulu filmi. Dünya prömiyerini Locarno’da yapan düşük bütçeli ilk filmi ‘La Reine des pommes’dan (The Queen of Hearts - 2009) bu yana kendine önemli festivallerde yer bulan bir sinemacı Donzelli. İkinci filmi ‘La guerre est declaree’ (Declaration of War) 2011’de Cannes’da açılmış ve adından söz ettirmeyi başarmıştı. ‘Narsistle Aşk’ da prömiyerini geçtiğimiz Cannes Film Festivali’nde yapan yarışma dışı filmlerden biriydi. Festivalle aynı anda Fransa’da gösterime girdi ve 650 bini aşkın bilet satışıyla dikkat çekti.

Yönetmenliğe oyunculuktan gelen Donzelli’nin, Éric Reinhardt'ın 2014’te yayımlanan romanından Audrey Diwan ile birlikte sinemaya uyarladığı ‘Narsistle Aşk’, ilk 20-25 dakikasıyla romantik aşk filmi sularında seyrediyor. İkiz kız kardeşi Rose’un ısrarıyla evden çıkan Blanche Renard (Virginie Efira), katıldığı ve kimseyle sosyalleşemediği partide gençlik yıllarından tanıdığı Grégoire Lamoureux (Melvil Poupaud) ile karşılaşıyor. Kendisine kur yapan Grégoire’ın ilgisinden etkileniyor ve olaylar hızla gelişiyor. Grégoire ilk günlerden itibaren ideal âşık portresi çiziyor, Blanche’ın başını döndürüyor.

Dikkatli seyirciler ise ne kadar etkileyici bir âşık olursa olsun Grégoire’ın bazı sorunları olduğunu seziyorlar. Örneğin, Rose’dan söz ederken ikiz kardeşliğe rekabet ilişkisi olarak bakması, bize pek sempatik gelmiyor. İlk 3 ay boyunca hamileliği çevreden saklamak kabul edilebilir bir olay; ama Blanche’ın hamileliğini kardeşi Rose ve annesine söylememesi için gösterdiği ısrar rahatsız edici. Aralarındaki ilişkinin yeni başladığı günlerde Grégoire’ın kendisini başkalarına ‘Kadınım’ diye tanıtması Blanche’ın hoşuna gidiyor, romantik geliyor. Fakat Grégoire’ın ileride sorunlara yol açacak davranışlarını önceden yansıtan bir ifade bu… Normandiya’dan ayrılmadan önce Grégoire’ın, ikiz kardeşinden uzaklaşacak olmanın hüznünü yaşayan Rose’a ‘Bencil olma, Blanche’ı üzme’ demesi de akılda kalıcı. Çünkü evlilik ilerledikçe asıl bencil olan kişinin kim olduğu daha iyi ortaya çıkıyor.

Aşkın ve filmin ilk ‘kırılma noktası’nda, yani Grégoire’ın ‘mükemmel’ biri olmadığını fark ettiğinde Blanche evli ve çocuklu bir kadın artık… Dahası, doğup büyüdüğü şehri terk etmiş, annesi ve kız kardeşinden uzaklaşmış durumda. Evet, aralarındaki ilk ciddi sorun çıkıyor ama yine de romantizm, aşk ve aile hayatı bitmiyor. Blanche, tutkulu bir âşık olmaktan hiç vazgeçmeyen ve henüz ‘dönüşümü’nü tamamlamayan Grégoire’ı sevmeye devam ediyor.

Ne var ki, seyircilerin Blanche’ın davranışlarını artık doğru bulmayabileceği, hatta filmden kopabileceği bir nokta bu… Blanche ilişkiyi sürdürmekte sakınca görmüyor ama söylediği yalan ortaya çıktığında Grégoire seyircinin zihninde kredisini yitiriyor. Çünkü ilişkinin en romantik ve güzel döneminde kritik bir konuda yalan söylediğini fark ediyoruz. İlk karşılaştıklarında flört etmeye ‘Senden sır saklamak istemiyorum’ diye başlamasını veya........

© Habertürk