Üstad Necip Fazılın büyük arayışı ihtiva eden Çile adlı şiiri (bu muhteşem şiiri merhumun kendi sesinden dinlemek isteyenler Youtube,’ Necip Fazıl Kısakürek - Çile Kendi Sesinden’ Yazsınlar üstad karşılarında olacaktır.) şöyle başlar :
Gâiblerden bir ses geldi: Bu adam,
Gezdirsin boşluğu ense kökünde!
Ve uçtu tepemden birdenbire dam;
Gök devrildi, künde üstüne künde...

Niyazi Mısri ;

Kanden gelir yolun senin ya kande varır menzilin?
Nerden gelip gittiğini anlamayan hayvân imiş

Diyerek hakkı, gerçeği, solmazı, sonsuzu, bitmezi, ölmezi… Aramanın ‘insanım’ diyen herkesin birinci ve baş vazifesi olduğunu dile getirir. Pekiyi bizler bu işin neresindeyiz? Bu soruları kendisine soran, sorabilen, sorması gereken varlıklar hayvanlar, bitkiler, çöller denizler, ateş, su, toprak mı; gezegenler, yıldızlar, galaksiler mi; devasa büyüklükteki çöller, dağlar, denizler mi? Yoksa bu varlıklara nispetle maddi büyüklüğü iğne ucu kadar yer tutmayan İnsan mı? Bu soruları kendisine sorabilen ve cevaplarını arayan tek varlık insandır. İnsan olduğunu bilen her ve er kişi yaratılış gayesini aramaya başladığı anda yüce erdem yoluna ilk adımını atmış demektir:

Ben kimim ve neyim? Nerden geldim nereye gidiyorum? Bin sene önce nerde idim bir milyon sene sonra nerede olacağım? Gördüğüm duyduğum, bildiğim bilmediğim tüm hadiseler ve varlıklar niçin varlar, nasıl oluyorlar? Niçin ve kim tarafından yaratıldılar? Azameti hafsalamıza sığmayacak kadar büyük ve geniş, derin ve yüksek olan Evrenin/Kainatın ve........

© Habername