Her şey Amerika’nın ‘’Pasifiğe öncelik vereceğini’’ açıklamasıyla hızlandı. Varlıklarını ABD desteğine borçlu olan ve bu durumu daha bağımsız dış politika izleyerek değiştirmek isteyen zengin Arap devletleri, daha cesur adımlar attılar. Rusya ve Çin ile yakın ilişkiler kurdular. Türkiye ile anlaşmazlıklarının bir kısmını çözdüler, çözemediklerini dondurdular. Arap Blokunun iki güçlü bölgesel düşmanı vardı: İran ve İsrail. ABD’nin bölgedeki ağırlığını azaltacağı bir süreçte, düşman sayısını teke indirmeleri makuldü. Aynı durum İsrail içinde geçerliydi. Zaten Arap-İran ve İran-İsrail düşmanlığı varoluşsaldır, Arap-İsrail gerilimiyle mukayese edilemez. Halihazırda çok sayıda Arap ülkesi İsrail’le iş birliği içindeydi. Beyaz Sarayın inisiyatifiyle gündeme gelen İbrahim anlaşmalarıyla bu ülkelere yenileri eklendi. Mevcut iş birlikleri daha ileri aşamalara taşındı. Böylece Beyaz Saray birbirleriyle sorunlu olan müttefiklerinin birleşerek ortak düşmana karşı pozisyon almalarını sağladı. Arap devletlerinin bir kısmının İsrail’le tesis ettiği ilişkiler aleniyken, bir kısmının ki gizlidir. Bunun nedeni yöneticilerin halklarının tepkisinden çekinmesidir. Araplar bu hamleleri yaparken bir gerçekliği ihmal ettiler ya da daha doğru bir ifadeyle ciddiye almadılar. Oda Gazze’de hapis hayatı yaşayan Filistinliler ve onların temsilcisi HAMAS’ tı. İbrahim anlaşmaları ve geliştirilen ilişkiler onlarla ilgili düzenlemeler, iyileştirmeler içermiyordu. Arap Bloku geçtiğimiz üç yılda Suriye’deki İran ağırlığını azaltmak ve Suriye’yi daha dengeli dış politika izlemeye mecbur bırakmak için çok çaba sarf etti. Esad’ı defalarca ziyaret ettiler, Suriye ile diplomatik ilişkiler kurdular. Suriye’yi Arap Ligine kabul ettiler. Yüksek tutarda mali destek sağladılar. Çok daha yüksek tutarları harcamaya hazırlar. Ama aynı yaklaşımı HAMAS ve Gazze için göstermediler. Bu yaklaşımda gösteriyor ki, Arap Blokunun HAMAS’ ı yanlarına çekmek gibi bir planı yok. Hedefleri HAMAS’ ın zayıflaması ve mümkünse yok edilmesi. Arap Blokunun; İran’ın, düşmanlarının (Araplarla İsraillilerin) ilişkilerini iyileştirmesine sessiz kalacağını varsaymaları ve Çin’in aracılığıyla İran’la Suudi Arabistan’ın imzaladığı anlaşmaya çok fazla anlam yüklemeleri de büyük bir hataydı.

İran açısından, Araplarla İsrail’in ilişkilerinin düzelmesi asla kabul edilemez. Bu birbirleriyle düşman olan iki gücün düşmanlıklarını bitirerek İran’a yönelmesi anlamına gelir. Hem İran’ı hem de İran’ın Arap coğrafyasındaki ortaklarını zayıflatır. Kaldı ki Tahran, İran’ın, Irak ve........

© Habererk