Talebelerinin imanlı, ihlâslı, vatansever, dürüst, şefkatli, gayretli, bilgili ve kullara / fertler olarak yetişmeleri için çaba gösteren bütün öğretmenlerimizin (geçmiş) Öğretmenler Günü’nü tebrik ediyorum.

Her 24 Kasım’da övgüler yağdırılan öğretmenlerimiz…
Hepimizin onlarla ilgili acı tatlı hatıraları vardır.
Özellikle ilkokul öğretmenim, rahmetli Semiha Baykal’ı hâlâ dualarla anarım.

Semiha Öğretmen, derdimi açabildiğim, hakkımda her zaman en iyisini isteyeceğinden asla şüphe etmediğim bir büyüğüm gibiydi.
O zamanlar haftanın altı günü okula giderdik:

Pazartesi-Cuma tam, cumartesi yarım gün.
Evli, çoluk çocuk sahibi öğretmenimiz tek günlük iznini bile bizim için kullanırdı. Her pazar, evi müsait olan bir arkadaşımıza misafir olur, orada dersleri tekrar eder, çift dikiş giderdik.

Ailem Almanya’daydı; ben birilerinin yanında kalıyordum.

Evim yoktu.

Hep misafirdim.

Öğretmenim bu yalnızlığımın farkındaydı; analı babalı çocuklara bakıp üzülmeyeyim diye elinden geleni yapardı.

Varlıklarını pek hissetmediğim annemle rahmetli babam, yıllık izinlerini Türkiye’de geçirirken boşanmaya karar verdiklerinde rahmetli Semiha Öğretmenim müdahale etmiş, yuvayı kurtarmaya çalışmıştı.

Başaramamıştı ama uğraşmıştı.

Onu çok seviyordum.

Sırtımı yasladığım çınar gibiydi.

Ben üçüncü sınıftayken bir kaza geçirdi, bacağı kırıldı, o yılı kapattı.

Yerine genç bir kadın öğretmen geldi. Bana hâlâ sebebini anlayamadığım bir tokat attı. O tokat yüzümü değil, kalbimi acıttı.

Kendisini hiç........

© Haber7