Hayatın en keskin hakikatleri, çoğu zaman bir kırılmanın içinden geçerek gelir. İnsanı en çok olgunlaştıran şey de, çoğu zaman beklemediği anda “çat” diye dağılan o eski benliktir.

Kırılan bir camın çıkardığı ses vardır ya…
İnsanı bir anlığına durduran, sarsan, titreten…
İşte bazen ruhumuzda da aynı ses yankılanır.

Çünkü parçalanmak, sadece dağılmak değildir.
Kesinleşmektir.
Netleşmektir.
Artık geri dönemeyeceğini idrak etmektir.
Ve bu idrak insanı, olduğundan daha güçlü bir forma sokar.

Kırılmayı kötü zannederiz hep.
Oysa kırılmak, üzerimizde taşıdığımız eski tozları döker.
Artık taşımamamız gereken ağırlıkları parçalayıp yere indirir.
Ve bir nevi “temiz sayfa”yı kendiliğinden başlatır.

Bir cam kırıldığında, artık eskisi gibi görünmez.
Yeni bir şekle girmek zorundadır.
Sen de öylesin Canım Kadın…

Bazen hayat seni kırar çünkü artık eski halini taşımanı istemiyordur.
........

© Haber Ege