Gece vakti ay ışığında evin avlu ya da bahçeye yukarıdan bakan oda veya balkonunda güzel bir kadın vardır. Bahçedeki erkek elindeki gitarıyla ya da çıplak sesle serenat yapmakta, aşk şarkıları söylemektedir.

Bizim serenat adı üzerinde yasaklıydı zaten! Ol sebepten tahmin edersiniz ki böyle zuhur etmedi, farklıydı. Bizim Serenat’ın önünde bir de “Yasak”lı bir hâl vardı ya!
Üstüne üstlük serenat yapmak için seçilen mekân da sanki bizlere anlatılan anlamdaki serenat’lara pek de uygun olmayan bir inanç / ibadet mekânı, kadim bir kilise; Diyarbakır’daki Surp Giragos Ermeni Kilisesiydi.

Varsın, olsundu! Gidip, görüp, izleyip, bakacak ve ona göre karar verecektik.
Adının önüne “yasak”ı koyan Serenat’ın icracısı, Müslümanlaşmış Ermenilerden artık epeydir vaftiz olup tekrar asli kimliğiyle anılan sanatçı Stepan Epremyan’dı.
Pazar günü şehrin sanki erken gelmiş güneşli baharının yaşandığı Şubatın son haftasonu doluşmuştu davetliler Ermeni dünyasının........

© Güneydoğu Ekspres