H αλήθεια είναι πως οι δύο προηγούμενες σεζόν, που τον έφεραν στο final four και (τη δεύτερη) πολύ κοντά στο τρόπαιο, αλλά κυρίως ο τρόπος που τον έφτασε μέχρι την τελική τετράδα είναι αυτά που έχουν φτιάξει σε μεγάλο βαθμό τη φήμη που δεν μπορεί να αγνοήσει κανένας αντίπαλος, σε όποια κατάσταση και αν βρεθεί απέναντί του ο Ολυμπιακός. Αυτή είναι η «ευχή και κατάρα» που κουβαλάει, το μοντέλο που έχουν φτιάξει ο Μπαρτζώκας και το σταφ του και πάνω στην οποία καλούνται να ισορροπήσουν όλοι στην ομάδα, όταν τα πράγματα είναι ζόρικα.

Από τη μία υπάρχει πάντα, σε αυτόν που βρίσκεται απέναντι, η αίσθηση πως οι Ερυθρόλευκοι θα βρίσκουν τον τρόπο να παλεύουν και να επιστρέφουν, επειδή είναι φτιαγμένοι από αυτό το μέταλλο. Αυτό που είχαν δείξει στο τρίτο δεκάλεπτο του περσινού ημιτελικού με τη Μονακό. Ότι ακόμα και αν είναι αποδεκατισμένοι κάπως δεν…πεθαίνουν όπως έκαναν την προηγούμενη εβδομάδα στη Μαδρίτη. Γι αυτό και παρότι η περίοδος που τρέχουμε δεν μας είχε εμφανίσει «κανονικό» Ολυμπιακό στο γήπεδο, τα καλά λόγια των αντίπαλων προπονητών ήταν πάντα εκεί για την ιδιαίτερη συνταγή που έχει δημιουργηθεί.

Αυτή η αλήθεια όμως είναι που δημιουργεί και το βάρος της «απόδειξης» σε όλο τον οργανισμό του Ολυμπιακού. Γιατί αυτό ακριβώς που «διαβάζουν» οι απέναντι, καλούνται να το αποδείξουν οι Μπαρτζώκας και οι παίκτες του στο παρκέ. Χωρίς δικαιολογίες. Οι οποίες θα μπορούσαν, ειδικά αυτή τη σεζόν, να είναι δεκάδες. Όταν ο άλλος σε βλέπει… «αθάνατο», ακόμα και αν είσαι έτοιμος να αφήσεις την τελευταία σου (αγωνιστική) πνοή, έχεις την υποχρέωση να το υποστηρίξεις. Χωρίς........

© gazzetta