Ο 40ος Κλασικός Μαραθώνιος έφερε στο προσκήνιο, ξανά, έναν υπέροχο μαχητή, τον Παναγιώτη Καραΐσκο, την ίδια μέρα που χιλιάδες άνθρωποι έδωσαν τη δικιά τους μικρή μάχη, σε μια μικρή ή πιο μεγάλη απόσταση μετρώντας τον ίδιο τον εαυτό τους.

Υπήρχαν φορές που όταν έκλεινε ένας δρόμος και περισσότερο κεντρικές αρτηρίες, για να γίνει κάποιος αγώνα δρόμου εκνευριζόμουν με τους «μουρλούς». Πλέον, έχω φτάσει να απορώ με τις ίδιες μου τις σκέψεις. Να έχω εκνευρισμό όταν εκατοντάδες αυτοκίνητα μένουν καθημερινά ακίνητα για ώρα στους δρόμους του τέρατος που λέγεται Αθήνα (και Θεσσαλονίκη υποθέτω με ανάλογα προβλήματα) και ακριβώς το ίδιο συναίσθημα όταν χιλιάδες άνθρωποι παίρνουν τους δρόμους από τα αυτοκίνητα και για κάποιες ώρες συμμετέχουν, όσο μπορούν, σε κάτι που τους δίνει χαρά, τους κάνει να νιώθουν διαφορετικά; Σε κάτι που έρχεται μετά από μικρή ή μεγάλη προπόνηση, αλλά έχει βάλει στη ζωή τους, στην καθημερινότητα, μια συνήθεια που φτάνει να γίνει μια υπέροχη εξάρτηση; Όχι, ας κλείνουν οι δρόμοι, ας μένουν τα ρημάδια τα αυτοκίνητα παρκαρισμένα. Δεν έγινε και κάτι. Είναι αυτές οι λίγες ημέρες της προσωπικής μικρούλας επανάστασης, που –τελικά- βάζουν χρώμα στη ζωή μας. Μπορεί να είναι, παράλληλα και μια «μπίζνα» πλέον, αλλά κανένας δεν έπιασε κανέναν από τον λαιμό για να τον βγάλει στο δρόμο να τρέξει.

Θαυμάζω τους ανθρώπους που έχουν την θέληση να κάνουν ακραία (στα μάτια μου) πράγματα. Δεν βλέπω σε αυτή τους την προσπάθεια τη βλακώδη ματαιοδοξία αυτών που θέλουν να επιδειχθούν μέσα από ακραίες αγορές ή ακραίες συμπεριφορές όπως κάτι κρετίνοι Ελληνες λεφτάδες ή ανθυποσελέμπριτι. Δεν ήμουν πάντα έτσι ομολογώ. Πιτσιρικάς έμπαινα στα παπούτσια του εξυπνάκια λέγοντας: «Και δηλαδή τι σου προσφέρει να πας να τρέξεις 42 χιλιόμετρα;». Αφήστε τι σκεφτόμουν για την πνευματική κατάσταση αυτών που έκαναν π.χ… Σπάρταθλο. Προφανώς έπρεπε να αναρωτηθώ για τη δικιά μου, που δεν καταλάβαινα το μέγεθος όχι της προσπάθειας αλλά της ικανοποίησης μέσα από αυτή. Ίσως γιατί δεν μπορούσα να καταλάβω και γιατί έκανα χιλιόμετρα… μετρώντας πλακάκια ως νεαρός κολυμβητής. Γι αυτό και έκανα μια τρύπα στο νερό, προφανώς.

QOSHE - Ο μεγάλος νικητής Παναγιώτης και οι μικρές ατομικές νίκες μας - Δημητρησ Κωνσταντινιδησ
menu_open
Columnists Actual . Favourites . Archive
We use cookies to provide some features and experiences in QOSHE

More information  .  Close
Aa Aa Aa
- A +

Ο μεγάλος νικητής Παναγιώτης και οι μικρές ατομικές νίκες μας

11 0
13.11.2023

Ο 40ος Κλασικός Μαραθώνιος έφερε στο προσκήνιο, ξανά, έναν υπέροχο μαχητή, τον Παναγιώτη Καραΐσκο, την ίδια μέρα που χιλιάδες άνθρωποι έδωσαν τη δικιά τους μικρή μάχη, σε μια μικρή ή πιο μεγάλη απόσταση μετρώντας τον ίδιο τον εαυτό τους.

Υπήρχαν φορές που όταν έκλεινε ένας δρόμος και περισσότερο κεντρικές αρτηρίες, για να γίνει κάποιος αγώνα δρόμου εκνευριζόμουν με τους «μουρλούς». Πλέον, έχω φτάσει να απορώ με τις ίδιες μου τις σκέψεις. Να έχω εκνευρισμό όταν εκατοντάδες αυτοκίνητα μένουν καθημερινά ακίνητα........

© gazzetta


Get it on Google Play