Πριν το ντέρμπι της Κυριακής, ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ όλη η Ελλάδα και –πιθανολογώ- όποιος άλλος βλέπει τι γίνεται αυτή στη σεζόν και προσεγγίζει τα ματς στην Ευρώπη (και) στοιχηματικά είχε παίξει τα λίγα ή πολλά λεφτά του στο goal/goal, δηλαδή για όποιον… δεν σκαμπάζει από αυτά, να σκοράρουν και οι δύο ομάδες. Αλλά δεν θα μιλήσουμε για το στοίχημα, παρά μόνο για τη βεβαιότητα ότι ο Ολυμπιακός θα δεχθεί γκολ στην έδρα του.

Λέει κάτι αυτό; Συνήθως ναι. Όχι πάντα, γιατί και στο ντέρμπι της προηγούμενης Δευτέρας ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ, αντίστοιχη ήταν η προσέγγιση, αλλά τελικά ο ΠΑΟΚ ουδέποτε πλησίασε με αξιώσεις την πιθανότητα να σκοράρει. Κάτι που οι περισσότεροι δεν περίμεναν. Και την Κυριακή λοιπόν έγινε σίγουρα κάτι που δεν περίμεναν ούτε οι οπαδοί του ΠΑΟΚ και παραλίγο να γίνει (και) κάτι ακόμα που δεν περίμενε όλη η Ελλάδα. Το πρώτο ήταν η εμφατική νίκη του Δικέφαλου που έφτασε στο 0-4 δίκαια, αρχοντικά και κυριαρχικά και το δεύτερο να μην…περάσει το goal/goal που λέγαμε. Χρειάστηκε η ικανότητα του Φορτούνη στο 86’ για να πάει η καρδιά των χιλιάδων παικτών στη θέση τους. Αλλά αυτό ουδεμία ικανοποίηση έφερε στον Ολυμπιακό. Ούτε καν το δεύτερο γκολ του Μασούρα στις καθυστερήσεις. Ομολογώ μάλιστα ότι η εικόνα του Μαρτίνεθ να τραβάει τα μαλλιά του σε χαμένη ευκαιρία της ομάδας του στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων με το σκορ στο 1-4, μου προκάλεσε τουλάχιστον απορία για την αντιληπτική ικανότητα του προπονητή των Ερυθρολεύκων, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Αφού πάμε παραπέρα από την (και) στοιχηματική προσέγγιση του αγώνα αναφέροντας απλά ότι μετά και το 0-3, οι στοιχηματικές απέσυραν την επιλογή να βάλει ο ΠΑΟΚ πέντε γκολ και έδιναν αυτή μέχρι τα τέσσερα (με ότι αυτό σημαίνει) ας επιστρέψουμε στο αγωνιστικό. Εκεί όπου ο ΠΑΟΚ έχοντας έναν ικανότατο προπονητή, που νιώθει πολύ καλύτερα με την ομάδα στο Καραϊσκάκης απ’ ότι........

© gazzetta