Son Güncellenme Tarihi: Şubat 24, 2024 / 07:00

Gazete Pencere’nin bu köşesinde, maden arama ve çıkarma ruhsatı verilen Anadolu topraklarının başına gelenleri yazdık durduk. Kazdağları’ndan Erzincan’a, Ordu’dan Antalya’ya delik deşik edilen dağlar ve ovalardaki yağma ve talanın karşısında duran çevrecilerin sesini duyurmaya çalıştık.

Vahşi madencilik kıçına motor takılmış köstebek misali doğanın tarumar edilmesidir. “Ülkenin madeni çok, ne olursa olsun çıkarmalıyız” diyen zihniyet, 2004 yılında Maden Yasası’nı doğayı korumacı maddelerden arındırınca iş çığırından çıktı.

Artık ormanlar, sulak alanlar, dağların yamaçları hatta bazı yerlerde zirveleri bile tehdit altındaydı. Bu alanların açıldığı bin bir ürünün yetiştiği tarlalar, bahçeler ve de meralar yok olma sürecine giriyordu.

Uygarlıkların izinin sürüldüğü bu topraklardaki uluslararası anlamda koruma altında olan sit alanları bile eğer maden varsa, paradan gözü dönenler için hiçbir şey ifade etmeyecekti.

Mesela sadece ülke genelinde madenden vazgeçtik, 85 binden fazla taş ocağı ruhsatı verildi. Bu taş ocaklarının bazıları sit alanlarındaydı, kaçak olanlar da cabası…

Sanıyorlar ki; bizler madenciliğe........

© Gazete Pencere