Atalet çoğu zaman tembellikle karıştırılır. Oysa atalet, yalnızca hareketsizlik değildir; harekete geçmesi gerekirken durmayı seçmektir. Bilerek ya da bilmeyerek… En tehlikeli hâli de tam burada başlar: fark edilmediğinde.

Eylemsizliğin bir tercih hâline gelmiş olması düşündürücü değil mi? Bir düşüncen vardır ama söyleyemezsin. Yapmak istediğin pek çok şeyi içinde tutarsın. Sorumluluk almamak, göze batmamak, dikkat çekmemek adına kendini pasifize edersin. Okulda, iş yerinde, aile içinde pek çok insan ne yazık ki bu hareketsizliği bilinçli olarak tercih ediyor.

Bugün pek çok sorun karşısında aynı cümleyi duyuyoruz: “Ben ne yapabilirim ki?”
İşte bu cümle, ataletin en sade ama en güçlü ifadesidir. Haksızlık karşısında susmak, yanlışları görüp ses çıkarmamak, değişmesi gereken bir düzenin içinde sessizce yer almak… Bunların hepsi ataletin farklı........

© Gazete İpekyol