Geçenlerde kurmalı bir saat almak için epey bir dolaştım. Maalesef neredeyse antika saat kapsamına girmiş hem fiyat hem de bulunmazlık anlamında. Birkaç ay önce de bozulan dijital baskülümün yerine manuelini almak istedim, yok. İnsanlık her şeyin dijitaline çoktan geçmiş. Bunu anladıktan sonra çamaşır makineme büyük bir sevgiyle sarılıyorum, bozulmasın diye. Merdaneli olacak kadar tarihi değil kendileri; ama yeni jenerasyon, çamaşırın ağırlığı ve türünü dahi bilen, deterjan miktarını ayarlayan türden değil. Eğer ona bir şey olursa benimle sohbet edebilecek kadar akıllı bir makine alma düşüncesi beni korkutuyor. Robot süpürgeleri hiç sormayın, onları görünce tüylerim diken diken oluyor. Anneannemin çalı süpürgesini görmüş biri olarak bir gün bu yaratıkların organize olup dünyayı ele geçirebileceğini bile düşünmekteyim.
Yeni teknolojinin faydalarını inkâr edecek değilim, üstelik daktilosunu seyirlik sehpasının üzerine koymuş, şu an bu yazıyı bilgisayarın başında yazmaya çalışan biri olarak; ama inanın tüylerim diken diken oluyor bu kadar çok dijitalleşmekten. Birkaç ay önce köpek gibi bir robotun ülkemizin güzide şehirlerinden birinin sokaklarında insanları dans ederek, türlü türlü şaklabanlıklar yaparak eğlendirdiğini gördüğümden beri de epey arttı bu korkum. Bana soruyorlar “Teknoloji düşmanı mısın?” diye, “Değilim.” diyorum. Ben, kontrolsüz ve amaçsız teknolojiye düşmanım.........

© Gazete Gerçek