​Sosyal mecralarda dezenformasyonu bertaraf etmeyi vazife edinen muteber kurumlar tesis ediyoruz.

Hakikati yüceltme gayretiyle, doğru addedilen yanlışları titizlikle ayıklıyoruz.

Aynı özenle, yıpranmış konutlarımızı çağa uygun, tehditlere mukavemetli kentsel dönüşüm hamleleriyle ihya ediyor;

En basit atığı dahi ıslah edip geri dönüştürüyoruz.

Hatta milyonlarca parayı eriyip gidecek bir dolgu malzemesine, yaşlılık karşıtı operasyonlarla surete harcıyoruz.

Her şey bu kadar iyiye, daha konforluya ve daha estetik olana doğru meylederken, en şerefli yaratılışa sahip insanın gidişatı neden hep menfi yönde?

Neden maddi refahın zirvesinde seyreden bu asırda, ahlaki ve insani kıstaslarımız bir türlü yükselmiyor?

Bu, modern medeniyetin en esaslı ve en yıkıcı sorunsalı olsa gerek!

​Teknoloji çağın fevkinde kolaylıklar sunarken, bilgiye erişim müthiş bir sürat kazandı.

Nitelikli kariyer sahaları arttı, iktisadi olanaklar genişledi.

İnsanlar, yeni lügatler ve beceriler edinerek zihinsel kapasitelerini artırmakla iftihar ediyor.

Oysa elde edilen bu muazzam imkanlar yığınına rağmen, zaman bereketsizliğe teslim olmuş, gönüller doyumsuzluğun esaretine düşmüş durumda...

Yaşadığımız bu asır, yerine yakışmayan niteliksiz kalabalıklarla ve bereketi çekilmiş zamanlarla yoğrularak, görünür refahın ardına gizlenmiş derin bir tükeniş krizine işaret ediyor.

​Bu doyumsuzluğun kökeninde, büyüklerimizin o kadim ikazı çınlamaz mı kulağımızda?

Hatırlayın ne derdi o kadim sesler: “Dışarıdan yiyip içmeyin; üzerinde........

© Gazete Damga