Bugün Holocoust’un acısını dünyadan çıkaran Yahudilerin, tıpkı o dönemde kendilerinin katledilmesine ses çıkarmayan ülkelerin, bugün sesini çıkarıyor oluşları karşısında rahatsız olmaları olağandır. Nitekim ikinci dünya savaşının en ötelenmiş toplumu bugün dünyaya gücünü kanıtlamak niyetiyle yola çıkmıştır. Bu çıkış muhakkak adaleti sağlayan bir el ile değil, o günün adaletini sağlayan ülkeler nezdinde olduğu gibi bugün de kendi elleriyle teşekkül etmektedir.

Fakat anlaşılmayan şey yurt edinirken gelmiş oldukları toplumlardan bu öcü almak istemeleridir. Nihayetinde Ruslara yahut Almanlara veyahut Türk ya da İngilizlere karşı tavır almaları daha çok anlaşılır olacaktı. Ama durum şu demek değil ki, bugün Filistin’i aldıktan ve sınır bütünlüğünü tamamladıktan sonra ibreleri başka bir ülkeyi göstermeyecek.

Bildiğimiz gibi Yahudi liderlerin programları asırlar kadar ötesini öngörebiliyor. Çünkü attıkları her adımın kaç varyasyon üretebileceği ve bu varyantların hangi konu başlıklarını açacağını çok iyi bir şekilde tahlil edebiliyorlar. Bugün bir Yahudi aklının yüz Müslüman aklından daha güçlü olduğunu söylemek abesle iştigal etmez sanırım. Biz Müslümanlar ilimi bilim ile barıştıramadığımız günden beri akıllı davranmayı unutmuş bir ümmetin mensuplarıyız. Nitekim böyle olmasaydı onlarca Müslüman ülkenin bir Filistin sorununa el atamaması gibi bir durumun söz konusu dahi edilmemesi gerekirdi.

Bugün gelmiş olduğumuz nokta bizim artık kırılgan bir millet olduğumuzu gösteriyor. Ülkemizde bir takım cenahlar “eden bulur” mantığını şiar edinirken bir başka grup “iman meselesidir” kisvesi altında düşünceleri yeşertmeye çalışıyor. Belirli bir misyon yükleyemediğimiz bu iki kutup da neler olduğunun farkında değilmiş gibi görünmektedir. Çünkü neticelerin değişmediği ve eylemlerin dahi gerçekleşmediği bir düşünce ya da misyon çürümeye yüz tutmaktan öteye gidemeyecektir. Sloganik ifadelerin yerini astronomik eylemlere bırakma zamanı hâlâ gelmedi mi?