Karla kaplı manzaralar bana hep Ahmet Muhip Dıranas’ın “Kar” şiirini ve en çok sevdiğim şu dörtlüğünü hatırlatır.

“Ne sabahtır bu mavilik, ne akşam!

Uyandırmayın beni uyanamam.

Kaybolmuş sevdiklerimiz aşkına,

Allah aşkına, gök, deniz aşkına

Yağsın kar üstümüze buram buram”

Karşımdaki bembeyaz karla kaplı dağlara bakarken uzaklara dalıp gidiyorum. Bembeyaz bu örtü bana masumiyeti, iyiliği, güzelliği, kusursuzluğu çağrıştırıyor. Benzersiz her bir kristalin yere düşüşünü izlemek ise mucizeye şahit olmak gibi…

Karın yağışında tarifsiz bir huzur vardır. Nazenin bir şekilde inceden inceye yağar, asla incitmez. Gülten Akın’ın da dediği gibi “Öyle dingin öyle yumuşak ince ipekten gülümser hüzünlü.”

Göz kamaştıran güzelliğiyle bizi mest eden geçici bir misafirdir adeta. Terk edip gidişi bile çok zariftir. Hissettirmeden usul usul erir........

© Fırat Gazetesi