Sinema ilk gösterimiyle birlikte kısa süre zarfında popüler bir hale gelmiştir. Mekanik gelişmeler ve insanın anlam arayışı ard arda gösterilen hareketli görüntülerin yeni bir sanat anlayışına dönüşmesinde önemli katkılar sağlamıştır. Kurgunun gelişmesiyle yedinci sanat olarak anılmaya başlayan sinema, bu karakteristik yükselişine sovyet kurgucularının geliştirdiği sıralı görüntülerle anlam yaratma tekniğine borçludur. Sinema farklı disiplinlerle etkileşim halinde olan bir sanattır. Edebiyattan resime birçok alandan etkilenmiştir; ancak zamanla gelişen estetik ve sosyolojik kaygılar sinemayı da başka alanları etkiler bir noktaya getirmiştir. Akira Kurosawa’nın 1950 yılında çekmiş olduğu Rashomon filmi literatüre Rashomon etkisi olarak yeni bir terim kazandırmıştır. Bu terim aynı olaya şahit olmuş tanıkların konuyu farklı şekilde; ancak benzer derecede bir yakınlıkla anlatmasını temsil etmektedir. Sinemanın etkilediği alanlardan bir diğeri ise psikolojide kullanılan bir terim olan Gaslighting’dir. Gaslight tekniği ise bir duygusal manipülasyon taktiğidir. Birey kurbanının algılarıyla oynayarak her şeyden şüphe duymasına, eylemlerinde emin olamamaya ve gerçeklik duygusunu sorgulamasına neden olur. Yönetmen George Cukor’un Gasligt (1944) filmiyle literatüre kazandırdığı terim, genç bir kadının kocası tarafından manipüle edilişini konu almaktadır. Verilen iki örnekte de zaman içinde sinemanın toplumsal hayatı ve farklı disiplinleri etkilediği görülmektedir. Bu hususta konusu, kurgu teknikleri, çekim açıları kapsamında gelişim gösteren sinema sanatı, yeni bir dil oluşturmaya da başlamıştır. Türlerin ortaya çıkmasıyla filmler, içerdiği hikâye bağlamında bölümlere ayrılır hâle gelmiştir. Hukuk konulu filmlerin, hukuk türü olarak sinema başlığı altında birleşmesi sinemanın katettiği yolu ve filmlerin kitlesel işlevini görünür kılmaktadır. Propaganda aracı olarak da kullanılan sinema, çağımızda birden çok ideolojiyi, felsefeyi, inancı yönetebilecek bir konuma gelmiştir. Bu listemizde hukukun sinemasal görünümü ele alınmaktadır.

12 Angry Man (Yön. Sidney Lumet, 1957)

Babasını öldürmekle suçlanan göçmen bir gencin on iki kişilik mahkeme jürisinde yargılanmasını anlatan 12 Angry Man hukuk temalı filmlerin başında gelen kült bir eserdir. Hem katil hem de “göçmen” olan genç adam, kanun hükmünde azılı bir suçlu olarak resmedilir. Tüm jüri gencin suçlu olduğu konusunda hem fikirdir; ancak sekiz numaralı jüri üyesi Davis, masumiyet karinesi kapsamında gencin suçunun henüz ispatlanmadığı gerekçesiyle suçsuz sayılabileceğini öngörmektedir. Geriye kalan on bir üye ile insan hakları için mücadele eden Davis, jürinin suçlu olarak hemfikir olduğu birliği bozmaktadır. Sisteme ve adalet kavramının bireylere göre değişebilirliğini sert bir dille eleştiren 12 Angry Man neredeyse tamamı tek mekânda geçen filmlerden en önemlileri arasında yer almaktadır. Ayrıca Sidney Lumet’in ilk filmi olarak da ayrı bir yere sahip olan yapım, Lumet’in ustalık eseri olarak anılmaktadır. 12 Angry Man, 2007 yılında Kongre Kütüphanesi tarafından ABD Ulusal Film Arşivi’nde koruma altına alınmıştır.

And Justice for All (Yön. Norman Jewison, 1979)

And Justice for All, Amerika’nın yozlaşmış adalet sistemini ve orantısız gücün verdiği yetkinin yolsuz bir devinimle hayata geçirilmesini merkeze almaktadır. İdealist ve başarılı bir avukat olan Arthur, görüşleri tamamen zıt olan Yargıç Fleming’in taciz davasını üstlenmek zorunda kalır. Genç bir kadına tecavüz etmekle suçlanan Fleming, hukuki yetkisini kullanarak davadan beraat etmeyi hedeflemektedir. Kendisini en iyi savunacak kişinin Arthur olduğunu düşünen yargıç, özgürlüğünü genç avukatın savunmasına bırakır. Tüm salon ve etik komite yargıç Fleming’in kuşkusuz temize........

© Film Hafızası