‘Bu Anıtkabir’ yıkılmalı başlığı altında, 17 Aralık günü bu sütunda yayınlanan yazım, çevreden bir hayli olumlu ve olumsuz tepki aldı.

Olumlu tepkiler; sözkonusu yazının, mevcut olan gerçekliği, olabildiğince tarafsız bir gözle özetlediğine dair idi.

Olumsuz tepkiler ise; hem kendisini ‘Atatürkçü’ diye tanımlayanlardan, hem de ‘Kemalizm karşıtı’ olanlardan geldi.

Laik-sol veya Batı yanlısı diye portresini özetleyebileceğimiz cenah; Atatürk’e dair her konuyu bir tabu haline getirmiş durumda.

O bakış açısına göre; değil Anıtkabir’i yıkıp, yeniden ve Atatürk’ün temsil ettiği toplumun kültür ve tarihine uygun şekilde yeniden yapmak; Anıtkabir’in bir tek taşını bile değiştirmek ‘teklif dahi edilemez’ kutsallardandır.

Bu kitle, Türk Tarihinin, 1923’te başladığını zanneden veya öyle varsaymayı kendi ideolojik duruşuna uygun gören bir zihniyete sahip.

Elbette bizim tarih ve medeniyet geçmişimizin; Antik Yunan veya Roma’dan çok daha öncelere tarihlendiğini söylemenin, ‘kesin inançlı’ o kitle nazarında bir anlamı olmuyor.

KAMUSAL STATÜ KİBRİ

Hatta katı laik-seküler takıntılarına rağmen o kitle; öykündükleri Yunan-Roma kültür ve tarihinin, tam da Pagan ve Hıristiyan inancına oturduğunu kabullenemiyor.

İşin daha da vahimi, din ve millî kültür olgularını dışladıkları zaman ‘aydın’ katına yükseldiğini zanneden o kitle, aslında tam da zırcahil bir profil çiziyor.

O kitlenin çoğunluğu, kamuda muvazzaf veya emekli sıfatıyla bugüne kadar (Çetin Altan’ın deyimiyle) ‘devletten beslendi’…

Geride kalan uzun yıllar boyunca, kamunun kaynaklarını hem kendi refahını en üst düzeyde tutmak için kullanmış; hem de elde ettiği ‘statüyü’, toplumun ‘aşağıdaki’ kitlelerine karşı bir ‘üstünlük alâmeti’ olarak görmüş.

Hadi, biraz daha taşı yerine koyalım: İnanılmaz bir kibir ve üstenci tavır.

Lakin, karşılaştırma ‘ecnebilerle’ yapıldığında, inanılmaz bir süklüm-püklüm duruş ve eziklik halleri… Ki, o........

© Eurovizyon