«Ζούσαν κάποτε δύο άνθρωποι με το όνομα Σάσα. Γεννήθηκαν τη δεκαετία του ενενήντα του εικοστού αιώνα σε κάποια πόλη αυτού του πλανήτη. Και μετά ήρθε ο εικοστός πρώτος αιώνας. Πήγαν σχολείο, μετά πανεπιστήμιο, και τώρα είναι εδώ. Αυτοί είναι οι άνθρωποι της τρίτης χιλιετίας. Κρατήστε τους ζωντανούς στη μνήμη σας όπως είναι».

Ας αρχίσουμε από το τέλος. Ανάποδα, από μέσα προς τα έξω. Ανορθόδοξα, αιρετικά, έτσι όπως κυλά η αφήγηση στο «Οξυγόνο» του κορυφαίου Ρώσου δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, που παίζεται μέχρι τις 12 Ιανουαρίου στην κεντρική σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.

Οι πόρτες ανοίγουν. Πριν καν οι θεατές προλάβουν να καθίσουν στις θέσεις τους, ο σκηνοθέτης Γιώργος Κουτλής έχει δώσει το σύνθημα να ξεκινήσει η παράσταση. Εκεί ψηλά, στα όρια μιας άγνωστης χώρας, που εκτείνεται στα λίγα μέτρα που αντιστοιχούν στην σκηνή, μια παρέα νέων ανθρώπων, δονούνται ρυθμικά στους ήχους της Techno, που παίζει live στα decks.

Όπως αναφέρεται στο δελτίο τύπου, «δομημένη σε δέκα κεφάλαια, σαν μια μεταγραφή των Δέκα Εντολών, σαν μια νέα Καινή Διαθήκη», η αφήγηση εκτυλίσσεται δυναμικά στον ρυθμό μιας άρτιας χορογραφίας σωματοποιημένων νοημάτων και λέξεων.

Η παράσταση αρχίζει.

Σύνθεση Νο1, «ΧΟΡΟΙ»:

Αυτός: «Έχετε ακούσει αυτό που λέγανε τα χρόνια τα παλιά «Ου φονεύσεις! Κι όποιος φονεύσει, ως ένοχος, στην Κρίση θα σταλεί για να τιμωρηθεί!»; Εγώ ήξερα έναν τύπο που δεν άκουγε καλά, δεν άκουσε όταν του λέγαν «ου φονεύσεις!», φορούσε ακουστικά. Κι έτσι, πήγε, λέει, σπίτι του και σήκωσε το φτυάρι του και πήγε στην αυλή του και τη σκότωσε».

Από τις πρώτες κιόλας φράσεις του κειμένου, ο θεατής αντιλαμβάνεται πως γίνεται μάρτυρας σκέψεων και ιδεών, που δεν υποτάσσονται σε κανέναν, που αψηφούν ολοσχερώς τα κοινωνικά ΄πρέπει’ που καθορίζουν τις ζωές των ανθρώπων. Αυτή είναι η γενιά Ζ κι εμείς είμαστε εδώ, χωρίς φόβο, να μας αφηγηθεί με πάθος την δική της γυμνή ιστορία.

Σύνθεση Νο2, «Ο ΣΑΣΑ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΗΝ ΣΑΣΑ»

Αυτός: «Έχετε ακούσει αυτό που λέγανε τα χρόνια τα παλιά «Ου μοιχεύσεις…Κι όποιος κοιτάζει τη γυναίκα του πλησίον του με επιθυμία, έχει κιόλας διαπράξει στη καρδιά του μοιχεία»;

Παρακολουθούμε τριάντα τρία νεαρά σώματα να πάλλονται ασταμάτητα στην σκηνή. Μοιάζουν σχεδόν άφυλα. Παίζουν όπως όταν ήταν παιδιά μεταξύ τους, διασκεδάζουν, ερωτοτροπούν, δείχνουν να χαίρονται την ζωή.........

© EFSYN