Hayatın doğal seyrindeki belirsizlik, insanı hayata bağlayan belirsizliktir.

Zira insan, sonunu bildiği bir şey için çabalamazdı; hele de kötü ya da başarısız bir sonuç için hiç çabalamazdı.

Yarının ne getireceği bilinmediği için umutla yeis arasında fırsatlar kollanır ondan…

Yani geleceğe açık anlamlar verdiğinizde cazibesini de yitirebilir.

Bir mümin de hayata, Allah’ın yarattığı sonsuz ihtimaller üzerinden bakar ve onun hayatında asla umutsuzluğa yer yoktur.

İnsan eliyle oluşturulan savaş ve katliamlar ise büyük bir meçhul ile donatır hayatı.

Emil Michel Cioran da işte bu yüzden, Hristiyan dünyadan oldukça pesimist bakar hayata.

Belki de onu bu kadar pesimist yapan şey, kötü iman sahibi inançdaşlarıdır.

Onların kana buladığı dünya, bugün olduğu gibi umutları da süpürmüştür etraftan.

Öyle ya, dünyanın neresinde bir kan ve gözyaşı varsa orada hakiki katiller üreten, dindaşların kurduğu dinî ya da siyasi bir “ortodoksi” vardır.

Onun için Cioran inançları açısından; “Pyrrhon’un yanında -kuşkuculuk okulunun temsilcisi- kendimi Aziz Paulus’un yanındakinden daha güvende hissederim.” diyecek kadar ile gider.

Belirsizlikler çağı olarak tanımlanan bu çağda; “En belirgin olan şey belirsizliğin kendisidir.” diyor Marshall Berman da.

Yine o da Güney........

© Diriliş Postası