“Ulu sultan, yüce şahlar şahı (şehinşah), asil niteliklerin ve ahlakın kaynağı, adalet ve insaf dağıtmada Allah'ın delili (ayetullah), makamlar için atamaları yapan, rütbe sancaklarının yükselticisi, mucizevi icraatları nihai sonun ötesine geçen, ulu makamların çarpışmasından doğan, ilahi ışık tarafından muzaffer kılınan, her şeye kadir olanın eliyle kudreti kanıtlanan, Rabbul-âlemin'in korumasına mazhar olan, ömrünü iman sancağını yükseltmeye adayan, tüm insanlığın umutlarının son durağı, devletin, dünyanın ve dinin kahramanı, İslam'ın aslanı, tüm Müslümanların sığınağı, Allah'ın emrine vakıf, Allah'ın delilleriyle (hüccet) doğruyu yanlıştan ayıran, yegâne Süleyman Paşa; sultanların en yücesi, âlemin en adili ve en bilgesi hükümdar, milletlerin hâkimi, olgunlukların (kemâlât) yükselticisi, saadet sebeplerinin vücut bulmuş hâli, çağın Enüşirvân'ı, (İslam dünyasında Enüşirvân-ı Âdil diye bilinen I. Hüsrev) inananların sığınağı, huzur ve güven direklerinin taşıyıcısı, irfan ve fazilet sahiplerinin efendisi, Sultan Orhan'ın oğlu.”

Evet, Osmanlı Devleti’ni yönetecek sultan böyle olmalıydı.

Bu uzun alıntıyı çok iyi idrak etmek lazım.

Hem bugünün alimlerine hem de devletlülerine çok önemli istikametler verecek bir metin.

Metnin sahibi, Osmanlıların yaptırdığı ilk medresenin ilk müderrisi Davud-i Kayseri.

Ve bu metin tahttaki sultana değil, Sultan Orhan’ın oğlu Süleyman Paşa’ya ithaf edilmiş.

Söz konusu metin Osmanlılarla ilgili elimizdeki ilk siyasi metin olarak da ifade........

© Diriliş Postası