İHSAN DAĞI

Siyaset de ekonomi de derin bir kriz yaşıyor. Bu iki temel alanda da normalleşme şart. Normalleşme için inisiyatif alması gerekenler de elbette ülkeyi yönetme sorumluluğu taşıyanlar.

Henüz olumlu sonuçları günlük yaşama yansımasa da ekonomide normalleşme süreci başladı. Mehmet Şimşek yönetiminde ekonomi politikaları yakın geçmişle kıyaslandığında ‘rasyonel’ bir zeminde yürütülüyor. Seçim öncesi bütün ısrarlara, Ankara ve özellikle İstanbul’da muhalefet adaylarının kazanmaya yakın olduğu haberlerine rağmen emeklilere yönelik yeni bir maaş düzenlemesi yapılmaması ‘sıkı’ bir politika izlendiğinin ve sürdürüleceğinin işareti.

Ekonomide normalleşme ve rasyonelleşme noktasına gelindiyse neden benzer bir süreç siyaset alanında da başlamasın?

Bu mümkün. Evet ekonomide ‘deniz bitti,’ başka çare kalmadı. Peki siyasette kaldı mı? Bir ülke bu kadar siyasal gerilimi, kutuplaşmayı, inatlaşmayı kaldırabilir mi?

Dahası, ekonomide hedeflerine ulaşmak isteyen bir hükümet bunun sadece ekonomi politikalarına bağlı olmadığını da biliyordur. Hukuk rayına oturmadan, ifade özgürlüğü güvenceye alınmadan, siyaset bir ölüm kalım mücadelesi olmaktan çıkarılmadan enflasyon düşer mi, ödemeler dengesi rahatlar mı, dış kaynak gelir mi, istihdam artar mı?

Yeni bir normalleşme süreci ekonomi politikasının başarısı için şart. Siyasetin dinamikleri de bunu gerektiriyor.

AKP yerel seçimleri kazansa da kaybetse de 2028’e kadar yönetimde. Yetki de sorumluluk da iktidar partisinde. Seçmenini kimlik siyaseti ve lider karizmasıyla son seçimde yüzde 36’da tutmayı başardı, ittifak modeliyle de cumhurbaşkanlığını yeniden kazandı. Ama, AKP eski gücünde değil. Oyu yüzde 50’lerin çok gerisinde.

Kendi izlediği ‘kutuplaştırma siyaseti’ AKP’yi dar bir alana hapsetmiş........

© Diken