Uzun masanın etrafında oturmuş kahvaltı ediyoruz. Sakiniz. Sanki hiç işçi öldürülmemiş memlekette, yangına kibrit çakılmamış, şairleri yakılmamış gibi bir sakinlik var üstümüzde.

Bir grup şair bir arada, sabahı karşılayıp akşama hazırlanıyoruz. Görmemişiz birbirimizi uzun zamandır, özlemin sözcükleriyle konuşuyoruz…

Güneşli bahçede oturup dağların göğe yükselişine hayret ediyoruz. Bir ara gözüm mekânın duvarındaki şiire ilişiyor. Daha doğrusu önce Cemal Süreya imzasını görüyorum, sonra da dizeleri okuyorum…

Açık çay içerdi hep.
Demli olunca bardağın diğer tarafından beni göremezmiş.
Öyle derdi hep…
İki çay söylemiştik orada, biri açık.
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni

Güz Bitiği kitabını okumuş insanlarız nihayet, Cemal Süreya’nın ‘Keşke yalnız bunun için sevseydim seni’ diye bir dizesinin olduğunu bilmeyen yok aramızda, ama bu ‘açık çay içerdi hep’ meselesi hiçbirimize tanıdık gelmiyor.

Duvardaki şiirin son iki dizesi hariç ilk üç dizesinin Cemal Süreya’ya ait olmadığına emindik. Öyle ya biz emin olabiliriz ama dizeler duvarda duruyor işte. Yağlı boya ve italik olarak alt alta sıralanmış halde kamuya açık vaziyette…

Aramızdaki konuşmaya yan masadan bir tanık itirazı geldi. “Hayır” dedi yan masadan bir beyefendi, “o dizeler Cemal Süreya’ya ait, ben okudum.” Orada bir durmak lazım, “duydum” dese bir yere kadar ama “okudum” diyor. El birliğiyle nerede okuduğunu sorduk, mahcubuz nihayet. “İnternette okudum” dedi, “bu şiir olduğu gibi internette var”.

“Kitabında okudum” dese katlanacağız mecburen. Hangi kitabı, diye soracağız, birbirimize bakıp bilmediğimiz için ayıplayacağız kendimizi.

Eve gelip açtım Güz Bitiği’ni zaten hepsi 20 şiirden mürekkep kitapta bir şarkı ve 16 dize var. 20 şiirin sonu da ‘Keşke yalnız bunun için sevseydim seni‘ dizesiyle bitiyor. Doğru noktalamalarıyla, ‘Mutsuzluk Gülümseyerek‘ başlıklı şiirinde öyle açık ve demli çaylardan bahsetmiyor Cemal Süreya, sonunda da şöyle diyor:

‘İki çay söylemiştik orada, biri açık,
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.‘

Kuşkusuz dijital platfrmlar yazınsal içeriklerin okuyucuya ulaşmasında en kısa yol ve büyük bir olanak. Matbuaat ve yayıncılık geleneğinin dışında kalan ya da kalmayı tercih eden yazarlar ya da yazı amatörleri sosyal medyada kendi alanlarını açıp içeriklerini paylaşabiliyor. Bu durum elistist edebiyat ortamını........

© Diken