Birkaç ay önce “Dünyanın Bütün Fıstıkları” adıyla bir romanınız yayımlandı. Okuru bol olur umarız. Roman iki kardeşin hesaplaşması, aile kurumu, köylüler, köylülerin psikoloji ve yaşamları, insanın doğaya karşı savaşı, doğayı tahribatı, doğanın intikamı gibi konuları işliyor. Neden kitabınıza “Dünyanın Bütün Fıstıkları” adını verdiniz? Neler söylersiniz “Dünyanın Bütün Fıstıkları” hakkında?

Kardeş kavgası yazmaya oturmuşken roman kanatlanıp uçtu, kentli-köylü, zengin-fakir, Doğu-Batı çatışmalarına kaydı. Bu kaymadan dolayı kardeşlik ekseni yara aldı da denemez, tam tersine, daha da güçlendi bence.

Romana isim seçerken hep çıkış noktamı düşündüm. Aklımda Arif Damar’ın şiir kitabı Alıcı Kuşu Kardeşliğin vardı. Çok güzel bir isim, muhteşem bir ifade değil mi? Tam da benim maksadımı anlatıyor. Ne ki ben bir türlü böylesi bir terkibe ulaşamadım. Bulduklarıma da ısınamadım. Sonunda pes edip dünyanın bütün fıstıklarına el sallayan bir isim seçtim romana.

Fıstık aslında lüzumsuzca genel bir isim. Birbiriyle alâkasız sayısız faklı türe fıstık ismini veriyoruz. Mecazi anlamı da var, malum. Çam fıstığına, kozalağın karnında saklanan o gizli kalmış hazineye selam göndermiş olduk. Fena mı?

Günümüzde çok fazla kitap yazılıyor ve yayımlanıyor. Birçok insan cebinden para vererek kitap bastırıyor. Herhangi bir tüketim nesnesi gibi kitaplar da her türlü festival, fuar, etkinlik tezgâhlarında satışa sunuluyor. Herhangi bir yemek ya da gıda fuarında, yerel lezzet festivallerinde kitap stantları kuruluyor. Sanki okumanın, yazmanın insan ruhunda yarattığı, yaratacağı asıl etki yerine benim de kitabım var, ben de yazarım diyerek kendini gösterme ya da yazılanlardan para kazanma gibi etkenler daha çok öne çıkıyor. Başar Başarır için yazmak neyi ifade ediyor? Neden ve nasıl yazıyorsunuz?

Şan, şöhret ya da para için yazmıyorum. Bunlar için yazmayı da kimseye tavsiye etmem. Ben mutlu olduğum, tatmin olduğum için yazıyorum. İşim benim bu. Yazmak ve okumak. Başka bir sanatım yok. Yazınca ben oluyorum. Bir manada tanrıların katına yükseliyor, yaratma sanrısına kapılıyorum. Ruhum göneniyor. Yazdıkça yazasım geliyor. “Neden”i budur. Daha ne diyeyim?

“Nasıl”ı biraz uzun. Sakin ve saklanarak yazıyorum. Araştırarak yazıyorum. Okuyarak, çok okuyarak, uzun okuyarak yazıyorum. Bir de sabır var. Sabrederek yazıyorum. Ha bir de öfke. Kızarak yazıyorum. Masamda oturup dünyaya, insanlara, her türlü iktidara teferruatlı bir şekilde sinirleniyorum.

“Dünyanın Bütün Fıstıkları”nda anlatıcı üçüncü tekil kişi. Bunun bir nedeni var mı?

Benim tercihim hep bu yönde. Kendimi daha rahat hissediyorum. “Ben anlatıcı”yı daima riskli bulmuşumdur. Okurun yazarın meramını anlatıcının sesiyle karıştırması gayet yaygın bir illüzyondur. Dolayısıyla Tanrı anlatıcı en güzeli, en neti.

Şunu da söylemem lazım, yazar ne karakterlerin ne de anlatıcının fikir, tavır, motivasyonlarından mesul değildir. Hatta bunları ortaya çıkarıp, olayları faş etmesi yazarı her şeyden önce bir nevi ihbarcı yapar ki karakterler bu duruma muhtemelen bozulmaktadır.

Seyfettin ve Aksel başkahramanlarımız. İki kardeşler. Hiçbir ortak noktaları yok. Aynı ana babadan meydana gelmiş olmalarına rağmen zıt iki kutup. Seyfettin İstanbul’dan kaçarak Ege’de bir yayla köyüne yerleşmiş, sakin, iddiasız, köyde çam fıstığı toplayarak hayatını devam ettiren büyük kardeş. Aksel plazalarda medya yöneticiliği yapmış beyaz yakalı. Başar Bey birbirine zıt bu iki kardeş hikâyesini güncel bir Habil Kabil anlatısı olarak okuyabilir miyiz? İyiyle kötünün mücadelesini iki kardeş üzerinden anlatan diğer metinlerden farkı var mı sizin romanınızın? Neler söylersiniz?

Hayır. En azından niyetim bu değildi. Çatışmanın iki keskin tarafı var, doğru. Ama bunlar iyi-kötü, doğru-yanlış, ahlâklı-yoz gibi ikiliklerle kodlanmamalı. Fazla indirgemeci bir bakış açısı olur bu. İki insan var, evet. Farklılar, evet. Her ikisinin de iyi yanları var, eksik kaldığı veçheler var. Doğru yaptıkları kadar yanlışa düştükleri yerler de var. İkisi de pür değil. Net değil.

Yazarken benim kafamdaki kodlamayı soracak olsaydınız size Doğu-Batı ikiliğinden söz ederdim. Seyfettin sakin. Ve fakat atalete esir........

© dibace.net