Kimi şehirler kadim zamanların emanetidir. İşte, o kadim zamanlardan kalma demlerin, güzelliklerin, yaşanmışlıkların usta ellerce-akıllarca derlenip-toparlanıp, harlanıp-tütsülenip, harmanlanışının halden anlayanlara sunulan hâli misalidir.

Farklı şekillerde şehrin sunumu zuhur edince huzur bulursunuz, içiniz ısınır, ruhunuz ferahlar ve iyi ki… der devamını gözlerinizi yumarak içinize akıtırsınız.

Sonra hayal edersiniz ve hayaliniz size geçmişte kalan bir gerçeklikle eşlik eder; sanki o gerçeklik içi kalaylı bakır bir tasta sunulan zelal hamravat suyu gibidir. Ya da dövme bakır bir siniye serili pestil, ceviz, badem, kesme, sucuk misali kış ikrâmıdır.

Ve sonrası kelamdır ahir zamanlardan kalan bir geleneğin musikiyle teşne şevbihêrkinde.*

Ve şehir; onca zulme, gadre, kıyıma, yıkıma, telefata ve kimliklerinden yoksun düşürülmelere uğratılmış olsa da küllerinden yeniden doğmaya gayret etmektedir.

Bazen, evet evet bazen hiç beklemediğiniz ama olur mu olur diye umut ettiğiniz bir yerden bir çoklu ses ve bin nefes, ahenk olarak çıkar ve "ben buradayım işte, sesime ses ol, duy beni" der şehrin göğerdiği........

© Bianet