2018’de Pyeongchang’da düzenlenen Kış Olimpiyatları’nı bu köşede altı yıl önceki “Paekdu Dağı’ndaki Çiçek” isimli yazımda anlatmıştım. Kore Buz Hokeyi Milli Takımının yarısı Kuzey Koreli yarısı Güney Koreli idi. Oyunların açılışında iki Kore tek bayrak altında geçiş törenine katılıyordu, o bayrakta da birleşmiş Kore haritası vardı. Açılışta ve buz hokeyi maçlarında ulusal marş olarak 600 yıllık Kore Halk Türküsü “Arirang” çalınmıştı: “Açık gökyüzünde birçok yıldız olduğu gibi, kalbimizde de birçok rüya var; orada orada Paekdu Dağı’nda, kış günlerinin ortasında bile çiçekler açar” Emperyalizmin saldırılarına direnen bir çiçek açıyordu Paekdu Dağı’nda; Anadolu’da kardelenlerin açtığı gibi…

Bu hafta sonu, Pyeongchang’ın da içinde bulunduğu Gangwon Bölgesi’nde Gençlik Kış Olimpiyatları başladı. Gangwon bölgesinin Kuzey Kore’de kalan kısmının adı Kangwon. Koreliler, 2018 Kış Olimpiyatları’ndaki barış dolu iletilerini 2024 Gençlik Kış Olimpiyatları’nda da vermek istiyorlardı. Kore’nin iki halkının amacı; bu Olimpiyatı beraber düzenlemek idi. 2018’de aynı bayrak ve marş altında yürüyen ve yarışan Koreliler, barışın gücünü tekrar dünyaya göstermeye hazırlanıyordu.

2020’de Tokyo’da düzenlenen Yaz Olimpiyatları’na Kovid salgını nedeniyle Kuzey Kore katılmama kararı aldı. Haksız mıydı, Kuzey Kore? Tokyo’da Olimpiyat Köyü’nde 788 Kovid vakası saptandı. Yirmiyi aşkın ülkenin 42 sporcusu Kovid oldukları için oyunlardan çekilmek zorunda kaldı. Spor tarihine bir kara leke olarak geçen Uluslararası Olimpiyat Komitesi Başkanı Thomas Bach bu fırsatı değerlendirdi ve 2020 Tokyo Olimpiyatları sonrasında Kuzey Kore’nin oyunlara haklı olarak katılmama kararını bahane ederek Kuzey Kore’yi süresiz Olimpiyatlardan attı. Kuzey Kore ile beraber 17 farklı ülkeden 32 sporcu da, oyunlara katılma hakkı kazanmalarında rağmen Kovid riski nedeniyle Tokyo 2020’ye........

© Aydınlık