Dört Alman profesör, Nicole Deitelhoff, Rainer Forst, Klaus Günther ve Jürgen Habermas, yaklaşık olarak bir hafta önce, “Dayanışmanın ilkeleri. Bir açıklama” başlığı altında, İsrâil’e destek veren mâhiyette bir beyanda bulundular. Hem söyledikleri ve tabiî söylemedikleri ve hem de söyleyiş tarzları hayli ilgi ve epey de tepki topladı. Aşağıda, bu metnin bir özetini verdikten sonra, metin hem kendi içinde ve hem de Filistin sorununu da içine alan ama bu sorundan ibâret olmayan genel bir demokrasi ve insan hakları mes’elesine de bağlanan bâzı sorunlara değineceğim.

“DAYANIŞMANIN İLKELERİ”

Açıklamanın daha birinci cümlesi, “Hamas’ın aşırı vahşeti ve İsrâil’in buna tepkisinin yarattığı mevcut durum” diye başlıyor; “aşırı vahşet” Hamas’a yapıştırılırken, İsrâil’inki “tepki”den ibâret, o tepkide bir aşırılık görülmüyor. Bu “mevcut durum”, açıklamanın sâhiplerine göre, ahlâkî ve siyâsî tepkilere ve “çelişkili açıklamalara” yol açmış. Bu çelişkili açıklamaların “arasında, tartışılmaması gereken bâzı ilkelerin olduğuna inanıyoruz” diye sözlerini sürdüren düşünürlerimiz, bu “ilkelerin” aslında “İsrâil’deki ve Almanya’daki Yahudilerle doğru anlaşılmış bir dayanışmanın temelini” oluşturduğunu ileri sürüyorlar.

Düşünürlere göre Hamas’ın “genel olarak Yahudi yaşamını ortadan kaldırma” gibi “îlân edilmiş bir niyet”i var ve yaptığı katliamlar da bu niyetin bir sonucu. Bunun netîcesi olarak da İsrâil “misilleme” yapıyor ve İsrâil’in buna “ilkesel olarak” hakkı var ancak, bu misillemenin uygulanış tarzı tartışma yaratabiliyor. “Orantılılık, sivil kayıpların önlenmesi, nihâî amacın barış olması” gibi ilkeler bu misillemeye yön vermelidir diyorlar. Ve, evet ve bu kısa açıklamada ilk kes Filistin halkından söz edildiği yerde, “Filistin halkının kaderiyle ilgili tüm endişelere rağmen, İsrâil’in eylemlerine soykırım niyetleri atfedildiğinde, düzgün bir akıl yürütme yapılamayacağı” ileri sürülüyor.

Sonra, birdenbire İsrâil’in eylemleriyle Yahudi karşıtlığı arasında bağ kuruluyormuş gibi yapılıp böyle bir şeyin olamayacağı, olmaması gerekitği vurgulanıyor. “Almanya’daki Yahudilerin bir kez daha hayâtî tehlikelere uğraması ve sokaklarda fizikî şiddetten kormak zorunda kalması kabû edilemez” cümlesinin ardından, Federal Almanya Anayasası’nın temelini oluşturan “insan onuru”na atıf yapılarak, bu anayasal temel üzerine kurulu Federal Almanya’nın “demokratik ethos”unun “herkes”e “ırkçı hakarete karşı korunma” sağlayan eşit haklarla bezeli olduğuna dikkât çekiliyor. Bunun, Nazi dönemindeki “kitlesel suçlar”ın bir daha yaşanmaması içil elzem olduğuna işâret edilirken, “Yahudi yaşamı ve İsrâil’in vâr olma hakkını” savunmanın da temel bir değer niteliği taşıdığı ileri sürülüyor.

AÇIKLAMANIN İÇ SORUNLARI

“Dayanışmanın ilkeleri” başlıklı açıklama hiç uzun değil ama içinde olanlar ve olmayanlar, üzerinde uzun boylu durmayı gerektiren sorunlarla yüklü.
Herşeyden önce bu açıklamada bir “Filistin sorunu” yok. İsrâil’in meşrû müdafaa pozisyonunda olduğunu iddiâ eden metin,”Filistin halkının kaderiyle ilgili tüm endişeler”i “rağmen” edatıyla dile getirmekle yetiniyor ama “bir halkın mareniyle ilgili endişelerin nereden kaynaklandığı” sorusuna değinen ilâç için bir kelimecik bile yok. Neden? Federal Almanya Anayasası’nın temelini oluşturan “insan onuru”nun gereği diye sunulan “herkese eşit” tanınmış hürriyet içinde vâr olma da dâhil tüm temel haklar, “Filistin halkının kaderi”, yâni özgürce ve onurluca vâr olma hakkının etkili bir biçimde hayâta geçirilmesi ile ilgili sorunlar bu metinde neden yok?

İsrâil’in eylemleriyle Yahudi karşıtlığı (anti-Semitizm) arasında bu açıklama metninde ileri sürülen bağ nereden çıkıyor? “İsrâil Devleti” ile Yahudilik özdeş değil ki! Yüzbinlerce Yahudi ,hem İsrâil’de, hem başta ABD olmak üzere tüm dünyâda “İsrâil Devleti’nin eylemleri”ni kınamıyor, Filistin halkının varlık mücâdelesine destek verip, “özgür Filistin” için........

© Artı Gerçek