AYM ve Yargıtay 3. Dairesi arasındaki restleşmenin ikinci turuna dair yapılan yorumların ekseriyeti, meselenin Can Atalay ve milletvekillerinin dokunulmazlığı meselesi olmaktan çıktığını, asıl sorunun anayasasızlaşma ve AYM’ye bireysel başvuru hakkının fiilen kalkması olduğunu dile getiriyor. Kısaca, sorun öznel ve tekil bir konu değil, genel ve tümel bir sorundur, deniyor. Bu şekilde Yargıtay 3. Dairesi’nin kararı herkesin sorunu olarak takdim edildiğinde; nam-ı müstear “büyük resim” görüldüğünde, meselenin daha önem kazanacağı, daha önemli görüleceği düşünülüyor, diye tahmin ediyorum.

Bu yoruma yanlış demek mümkün değil. Ancak doğru yorumların adedi de bir değil.

İlk derece mahkemesi ve Yargıtay 3. Dairesi’nin el ele yarattıkları sorun yumağından “Can Atalay” ismini ve mevzunun onun milletvekilliği olduğunu silmek, konunun siyasi boyutlarından bir değil, bir kaçını da siliyor.

Daha evvel çeşitli vesilelerle dile getirmiştim (1). Siyasi davaların özelliği seçiciliktir; devletin yargı erkinin bir kişinin (ya da bir grup kişinin) üstüne, tam da o kişi olduğu için çullanmasıdır. Benzer durumda, benzer fiilleri yapan başka kişiler yargısal şiddete maruz kalmazken, sadece o kişinin kalabalıklar arasından seçilerek ayrı muameleye tabi tutulması; herkese işleyen prosedür ve normun ona işletilmemesidir. Misal, Selahattin Demirtaş ya da Osman Kavala davalarını yorumlarken “sorun Demirtaş değil, asıl mesele AİHM kararlarının artık hükmünün kalmamasıdır” diyemezsiniz; çünkü AİHM kararının uygulanmamasının arkasındaki asıl sorun Selahattin Demirtaş ismidir.

İlerleyen aylarda Yargıtay’ın musallat olmayacağı bireysel başvurular AYM’ye yine yapılır; ilk derece mahkemesinin “uygulamıyorum” demeyeceği AYM kararları yine çıkar. Ama kimin için? Başvuranın adı ne? Muhalif mi? Kürt mü? Geçmişte hangi partiden aday adaylığı ve hangi sendikaya üyeliği olmuş? Sonucu bu soruların cevabı belirleyecektir. Bu........

© Artı Gerçek