Vartinis’i bilir misiniz? “Yokuş Yol’a” şiirini bilirsiniz ama, hani paylaşmayı seveni çok olan şiirlerden, hani o şiirdeki “Kürdistan’da ve Muş-Tatvan yolunda” dizesindeki Muş’ta bir köy. Resmi adı “Altınova”, öyle Kürtlerden, Ermenilerden, Rumlardan kalma isim mi olur her yanı Türk olması gereken memlekette? Şiirde var ama Kürdistan diye bir yer zaten olmaz.

İşte o Muş’taki Altınova köyünde 2 Ekim’i 3 Ekim 1993’e bağlayan gecede bir ev, içinde bir adam, bir kadın ve yedi çocukla birlikte yakıldı. Ailenin babası Nasır Öğüt, annesi Eşref öğüt ve yaşları 3 ile 12 arasında değişen çocuklar, Sevim, Sevda, Mehmet Şakir, Mehmet Şirin, Aycan, Cihan ve Cinal Öğüt yakıldı. Soluk resimlerden başka bir şey kalmadı o hayata yeni gözlerini açmış dünyalar güzeli çocuklardan ve o çileli adamla kadından.

YER YERİNDEN OYNAMADI

Bir ülkede, bir adam, bir kadın ve yedi çocuk yakılsa yer yer yerinden oynar değil mi? Oynaması gerekir. Mesela aynı senenin baharında, Almanya’da Solingen’de ırkçı Naziler Türk olduğu için bir aileyi yakarak öldürmüştü, peşinden yer yerinden oynamıştı. Almanlar, ülkedeki diğer uyruklardaki insanlarla birlikte günlerce yürüyüş ve protesto eylemleri yaptı. Katılımcısı yüz binleri bulan eylemler, Alman hükümetini Nazi tehdidine karşı önlemler almaya zorladı. Vartinis’i ise duyan bile olmadı.

O dönemin baskın medyası zaten Kürdistan’a olan bitenlerden ancak devletin “Yaz kardeşim” dediklerini yazar, “Yazma lan” dediklerini de yazmazdı. Zaten yakanlar gizli örgüt filan da değildi. Bizzat askerlerdi. Önceleri, “PKK vardı, çatışma vardı, onlar yaktı” filan laflarıyla geçiştirildi. Bu ülkede yargıçlar var, olmaz öyle şey diyeceksiniz ama işte yargıçlar medyadan geri mi kalacak, ilgilenmediler.

SUSMAYAN BİRİ VARDI

Devletin resmi kundakçılarının yaktığı evde o an olmadığı için “kurtulan” Aysel Öğüt susmadı ama. Kurtulmuştu, çünkü evlenip başka bir başka hanenin halkına karışmıştı. Devlet baba evine ateşi pay etti, onun payına da ateşin aldığı canların acısı düştü. Amcasının........

© Artı Gerçek