Gözlerini aç anne...

Birkez daha sıcak ve şefkatli kollarına al. Bir kez daha başımı kucağına koyup deniz gözlerinin içinde kaybolayım.

Baktığımda ruhumun derinliklerinde hissettiği sakinliği, huzuru, şefkat ve mutluluğu bir kez daha bir kez daha yaşamak istiyorum.

Gözlerini aç anne...

Konuş benimle. "Hay deli oğlan, nereye gidiyorum, ne görüyorum ki? Gezen de dolaşan da sensin"

"Olsun be anne, konuş işte. Dereden, tepeden, havadan, sudan. Sen, bir kez hele başla" dediğimde, başlardın bir yerden.

Muhabbetin dibine vurur, kah güler, kah gözlerimiz dolar, bazen de gecenin bir saatinde yattığımız çekyatın üzerinde ağlardık.

Gözlerini aç anne...

Tıpkı eskiden olduğu gibi bir yerlerden başla ve anlat...

Gözlerini aç anne...

Ele avuca sığmayan çocukluğumda........

© Akasyam